W 2015 roku Kongres zagłosował za wyeliminowaniem popularnej strategii składania i zawieszania roszczeń dla par ubiegających się o ubezpieczenie społeczne. Jednak nadal istnieje planowanie możliwości i rozważań, które pary małżeńskie powinny rozważyć przed wystąpieniem o swoje świadczenia.
Kiedy powinienem złożyć wniosek?
To jest pytanie za 64 000 dolarów. Możesz ubiegać się o świadczenia już w wieku 62 lat. Odczekanie do pełnego wieku emerytalnego (FRA), który wynosi 66 lat dla osób urodzonych przed 1960 r., daje świadczenie wyższe o około 25% niż w przypadku złożenia wniosku w wieku 62 lat. Czekanie do 70 roku życia skutkuje dodatkowym 8% wzrostem rocznie, począwszy od FRA.
Chociaż z czysto matematycznego punktu widzenia może się wydawać, że czekanie do 70 roku życia z wnioskiem o świadczenia jest najlepszą odpowiedzią, istnieją inne względy.
Jedną z kwestii jest koncepcja „rentowności”. Istnieje wiele badań, które: obliczyć próg rentowności między złożeniem wniosku już w 62. roku życia a oczekiwaniem na twoją FRA lub do 70. roku życia. Większość z tych badań wyznacza próg rentowności w dowolnym miejscu od późnych lat 70. do późnych lat 80.
Chociaż nikt nie jest w stanie przewidzieć, jak długo będą żyć, ogólny stan zdrowia i długość życia rodziny są czynnikami, które należy wziąć pod uwagę przy podejmowaniu decyzji o tym, kiedy złożyć wniosek.
W niedawnym artykule Fidelity przedstawiono profil hipotetycznej pary, której średnia długość życia wynosi 78 i 76 lat. Odbierając swoje świadczenia w wieku 66 lat, zamiast czekać do 70. roku życia, otrzymaliby dodatkowe 96 000 USD świadczeń na całe życie, zakładając, że dożyją tego wieku. Byłby to wzrost o 20% w stosunku do tego, co otrzymaliby, czekając z wnioskiem do 70 roku życia.
Świadczenia dla osób pozostałych przy życiu
Jedną z kluczowych kwestii dla małżeństwa jest: maksymalizacja renty rodzinnej dla małżonka z niższym indywidualnym rejestrem zarobków.
W takim przypadku współmałżonek o niższych zarobkach może rozważyć ubieganie się o zasiłek przed ukończeniem 70. roku życia, być może w FRA. Współmałżonek o wyższych zarobkach czekałby z wnioskiem o świadczenia do 70 roku życia lub tak długo, jak to możliwe.
Powodem tego jest to, że jeśli współmałżonek z wyższym poziomem świadczenia umrze pierwszy, wówczas pozostały przy życiu współmałżonek ma kilka opcji. Są uprawnieni do przejścia na wyższy poziom, niezależnie od tego, czy są na zasiłku własnym, czy na zasiłku dla osób pozostałych przy życiu.
W tym samym artykule Fidelity, o którym wspomniano w poprzedniej sekcji, przedstawiono profil innej pary, w której świadczenie męża w ich FRA było dwukrotnie wyższe niż jego żony. Czekając do 70 roku życia z wnioskiem o jego zasiłek, zwiększa to potencjalne korzyści życiowe dla jego żony o 27%, jeśli dożyje 94 lat, czego oczekuje na podstawie historii jej rodziny. W tym przykładzie, nawet jeśli umrze w wieku 88 lat, spowoduje to wzrost jej świadczeń życiowych o 12%. Podwyżki te są wynikiem wyższego świadczenia dostępnego dla męża, który czeka do 70. roku życia złożyć wniosek i pochodzą zarówno ze świadczeń, jakie otrzymał w ciągu swojego życia, jak i ze świadczeń dla osób pozostałych przy życiu w przypadku jego śmierci pierwszy.
Wdowy i wdowcy są uprawnieni do renty rodzinnej począwszy od 60 roku życia, kiedy to otrzymaliby 71,5% renty zmarłego współmałżonka. W przypadku osób, które nie osiągnęły FRA, liczba ta wzrasta stopniowo do 99%. Po uzyskaniu przez żyjącego małżonka prawa FRA przysługuje mu 100% świadczenia zmarłego małżonka.
Aby rozwiedziony małżonek kwalifikował się do renty rodzinnej, pozostały przy życiu małżonek nie może ponownie zawrzeć związku małżeńskiego przed ukończeniem 60. roku życia.
Ograniczone aplikacje
W przypadku młodszych pracowników korzystanie z ograniczonego wniosku o zasiłek dla współmałżonka w dużej mierze zniknęło z powodu zmian w przepisach uchwalonych przez Kongres pod koniec 2015 roku.
Zasady zrobiły dziadkowie – u osób urodzonych przed 1 stycznia 1954 roku. Osoby te nadal są uprawnione do składania wniosków o świadczenia dla współmałżonka na podstawie historii zarobków współmałżonka przy użyciu ograniczonego wniosku. Oznacza to, że roszczenie ogranicza się do zasiłku dla małżonka.
Kilka rzeczy, które należy wiedzieć: Po pierwsze, aby to zrobić, musisz skontaktować się z FRA. Po drugie, aby ubiegać się o zasiłek dla współmałżonka w ten sposób, Twój współmałżonek musi już otrzymywać zasiłek z Ubezpieczeń Społecznych. Jeśli zdecydują się zawiesić swoje świadczenie w przyszłości, świadczenie na współmałżonka ustanie zgodnie z nowymi przepisami.
Jak może to być korzystne? Zgodnie ze scenariuszem omówionym w poprzedniej części, małżonek o niższych zarobkach może ubiegać się o świadczenie przed ukończeniem 70. roku życia. Drugi małżonek, zakładając, że osiągnął FRA i urodził się przed 1 stycznia 1954 r., mógł złożyć ograniczony wniosek o świadczenie małżeńskie dla małżonka, który pobiera świadczenie.
Kwota świadczenia brutto stanowiłaby połowę świadczenia drugiego małżonka. Ograniczone zastosowanie pozwala następnie na dalsze zwiększanie zasiłku tego małżonka, aż do osiągnięcia wieku 70 lat. Wówczas, jako małżonek o wyższym poziomie zarobków, ubiegaliby się o swoje wyższe świadczenie.
Przez cztery lata ten lepiej zarabiający małżonek otrzymuje zasiłek współmałżonka, co przynosi dodatkowe pieniądze, jednocześnie pozwalając, aby jego zasiłek nadal rósł w tempie 8% rocznie, aż do wieku 70 lat. Świadczenie dla małżonka mogłoby na przykład pokryć ich Koszty opieki medycznej, z potencjalnie nieco dodatkowymi.
Co najważniejsze, świadczenia dla lepiej zarabiającego małżonka stale rosną i w razie potrzeby zapewnią większe świadczenia dla osób pozostałych przy życiu.
Streszczenie
Ubezpieczenie społeczne jest dla większości z nas elementem planowania emerytury. Dla par małżeńskich, kiedy złożyć roszczenie, jest kwestią krytyczną, wymagającą planowania i analizy. Decyzja ta może mieć trwałe konsekwencje dla tych par w trakcie ich przejścia na emeryturę.