Τον Ιανουάριο του 2005, έγραψα την πρώτη μου ανάρτηση στο blog για το Bargaineering. Oneταν ένα από αυτά τα τυροκομικά “Hello World!” τύπος αναρτήσεων όπου μοιράστηκα τα σχέδιά μου για το ιστορικό ιστορικό προσωπικών οικονομικών. Το ονόμασα Bargaineering επειδή μου αρέσει να βρίσκω ευκαιρίες, ήμουν (είμαι;) μηχανικός και μου άρεσαν οι πορτιέροι πριν καταλάβω ότι ονομάζονται πορτιέρη.
(Δυστυχώς, η διαπραγμάτευση δεν υπάρχει πλέον, αλλά εδώ είναι πρώτη ανάρτηση μέσω της μηχανής Wayback)
Θα έβγαζε μερικές εκατοντάδες δολάρια το πρώτο έτος. Aταν ένα ποσό που ξεπέρασε κατά πολύ τις πιο τρελές μου προσδοκίες. Είπα στην τότε κοπέλα μου, τώρα σύζυγο, ότι αν η Bargaineering πλήρωνε για μία διακοπές το χρόνο θα ήμουν εκστασιασμένη. Δεν είχα καν εικόνα α όμορφη διακοπές, σκεφτόμουν ένα οδικό ταξίδι σε ένα bed and breakfast κάπου εκεί κοντά!
Γρήγορα στις αρχές του 2008, η υπέροχη γυναίκα μου και εγώ παντρευτήκαμε. Πήγαμε για μήνα του μέλιτος στη Χαβάη για δύο εβδομάδες.
Και εγκατέλειψα την άνετη δουλειά μου στο Booz Allen Hamilton την ημέρα που επέστρεψα.
Στα χρόνια που πέρασαν, έχοντας εμπειρία ακόμη μεγαλύτερων επιτυχιών πέρα από ακόμα πιο άγριες προσδοκίες, με ρωτούσαν συχνά πώς τα κατάφερα Το Άλμα, μια φράση που επινόησε η Tess Vigeland, για αυτοαπασχόληση.
Emotταν συναισθηματικά δύσκολο γιατί το μέλλον είναι τόσο απρόβλεπτο.
Με το όφελος της εκ των υστέρων, εδώ θυμάμαι πώς κέρδισα την αυτοπεποίθηση να σταματήσω.
I Don't Hernán Cortés My Ships
Ο Ερνάν Κορτές ήταν ο φημισμένος Ισπανός κατακτητής που, όταν προσγειώθηκε στη Βερακρούζ το 1519, είπε ότι διέταξε τους άνδρες του να κάψουν τα πλοία τους.
Το σκεπτικό ήταν ότι εάν κρατούσατε αντίγραφο ασφαλείας, πόσο αφοσιωμένοι είστε στην αποστολή;
Αν μπορούσατε να υποχωρήσετε στην Ευρώπη, είχατε μια διέξοδο.
Χωρίς πλοία - πετυχαίνεις ή πεθαίνεις.
Οι άνθρωποι συχνά επισημαίνουν αυτήν την ιστορία και λένε "Ουάου, ο Κορτές ήταν έξυπνος!" (εκτός αν ζούσατε στη Βερακρούζ ήδη το 1519 αλλά αυτό είναι άλλο θέμα για άλλη μέρα)
Έχω διαφορετική άποψη. Πόσοι εξερευνητές έκαναν κάτι παρόμοιο και δεν ξανακούστηκαν; Προκατάληψη επιβίωσης στη δουλειά φίλοι μου.
Δεν έκαψα γέφυρες, πλοία ή οτιδήποτε άλλο γιατί είναι ηλίθιο. Όταν το παράτησα, το έκανα με έναν τρόπο που θα μπορούσα να επιστρέψω. Mightσως πρέπει να ξεκινήσω από το κάτω μέρος του διαγράμματος οργανισμού, αλλά αυτό είναι εντάξει. Είχα τις δεξιότητες, είχα πάρει άδεια να δουλέψω στην αμυντική βιομηχανία και η «υποχώρηση» ήταν ακόμα μια επιλογή.
Αν τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά, θα επέστρεφα. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα ήταν Ανετα να επιστρεψει. Θα είχε καταπιεί αρκετή υπερηφάνεια, αλλά τουλάχιστον υπήρχε τρόπος επιστροφής.
Μπορείτε να πιέσετε περισσότερο όταν έχετε δίχτυ ασφαλείας.
Δημιούργησα έναν οικονομικό διάδρομο
Στο βιβλίο του Scott Trench Ορισμός για τη ζωή, μιλάει για έναν οικονομικό διάδρομο. «Ένας οικονομικός διάδρομος είναι το χρονικό διάστημα που θα μπορούσατε να επιβιώσετε χωρίς να χρειάζεστε μισθωτή εργασία ή ενεργή εργασία για να δημιουργήσετε εισόδημα». (από την καλεσμένη του ανάρτηση)
Χρησιμοποίησα μια παρόμοια ιδέα το 2008-πήρα το εισόδημα που κέρδισα και το υπολόγισα ως πολλαπλάσιο του μισθού της πλήρους απασχόλησής μου. Αν ο μισθός μου ήταν $ 60.000 και έβγαλα $ 120.000 - «αγόρασα» τον εαυτό μου δύο χρόνια. Ορίζω τον οικονομικό μου διάδρομο σε δύο χρόνια επειδή "προκέρδισα" αυτό το εισόδημα.
Όταν σταμάτησα, είχα συγκεντρώσει 10 χρόνια οικονομικής πίστα. Knewξερα ότι ακόμη κι αν όλο αυτό το blogging ξεσπούσε, θα ήμουν 10 χρόνια μπροστά από το χρονοδιάγραμμα και είχα τόσο πολύ χρόνο για να καταλάβω το επόμενο πράγμα. (ή γυρίστε πίσω και ίσως συνταξιοδοτηθείτε λίγο νωρίτερα)
Knξερα ότι δεν ήμουν εταιρικός προμηθευτής
Όταν εγκατέλειψα τη δουλειά μου το 2008, δούλευα στην αμυντική βιομηχανία για πέντε χρόνια. Αυτό είναι αρκετό για να γνωρίζουμε ποιος είναι ένας μεγάλος ιπτάμενος στη γρήγορη πίστα και ποιος όχι.
Δεν ήμουν.
Αυτό σήμαινε ότι η τροχιά ανάπτυξης μου θα ήταν αρκετά κοσμική. Θα έπαιρνα τις ετήσιες αυξήσεις μου ~ 2-4%, θα έκανα μερικές προαγωγές που θα μπορούσαν να μου δώσουν υψηλότερη αύξηση και μετά θα αποσυρθώ μετά από 40 χρόνια. Θα μπορούσα να αλλάζω εταιρείες με αύξηση 15-20% κάθε τόσο, αλλά το κάνω αρκετά και εξαντλείτε εταιρείες ή αναπτύσσετε φήμη (ή έτσι λένε, δεν το πιστεύω).
Η εταιρική ζωή θα ήταν καλή, άνετη, ασφαλής, προβλέψιμη… και θα σήμαινε όλα τα κουτιά «ανάγκες ζωής» για μένα. Αν δεν ήταν το blog καλά έκανε, ξέρω ότι θα ήμουν ακόμα εκεί τώρα. Είναι μια υπέροχη ζωή, χωρίς αμφιβολία.
Όταν η σκληρή δουλειά και η καλή μου τύχη έβαλαν ένα πυραυλικό πλοίο μπροστά μου, αποφάσισα ότι ήταν ασφαλείς και άνετοι, αλλά ένα πυραυλικό πλοίο είναι ένα τρομακτικό πυραυλικό πλοίο. Ανέβηκα και κρατήθηκα σφιχτά.
Είχα ισχυρή δομή συναισθηματικής υποστήριξης
Μιλώντας για δίχτυα ασφαλείας, το πραγματικό δίχτυ ασφαλείας ήταν η υπέροχη σύζυγός μου. Δεν αποτελεί έκπληξη ότι σταμάτησα την ημέρα που επιστρέψαμε από το μήνα του μέλιτος (αν και η απόφαση είχε ληφθεί πολύ νωρίτερα).
Υπήρχε το απτό δίχτυ ασφαλείας - ήταν εργαζόμενη, είχε μεγάλο μισθό και καριέρα και είχε ασφάλιση υγείας.
Στη συνέχεια, υπήρχε το άυλο συναισθηματικό δίχτυ ασφαλείας - το αδιάκοπο cheerleading που, όταν συμβαίνει, μοιάζει ανόητο και πολυσήμαντο. Η πραγματικότητα είναι ότι πρέπει να ειπωθεί κάτι για την ακλόνητη εξωτερική υποστήριξη όταν εσωτερικά αμφιταλαντεύεστε.
Πιστεύω ακράδαντα ότι τα ανθρώπινα όντα παίρνουν αποφάσεις συναισθηματικά και αναζητούν λογική για να τις υποστηρίξουν. Η συναισθηματική της υποστήριξη άνοιξε το δρόμο για τους λογικούς λόγους.
Είναι η πραγματική πύραυλος.
Υπήρχε μια εκκολαπτόμενη κοινότητα Blogging Personal Finance
Σήμερα, έχετε μια τεράστια κοινότητα blogging για προσωπικά χρηματοοικονομικά και μια ποικιλία φόρουμ για να επισκεφθείτε αν θέλετε να μιλήσετε με χρηματικούς μπλόγκερ.
Κάθε χρόνο πηγαίνω στο FINCON, το οποίο είναι ένα ετήσιο συνέδριο στο οποίο συμμετέχουν πάνω από χίλιοι bloggers και μέλη των μέσων ενημέρωσης. Έχει φορεθεί στον Phil Taylor, ιδρυτή της PT Moneyκαι η φανταστική του ομάδα. Ο Phil γράφει επίσης για περισσότερα από δέκα χρόνια. Υπάρχουν ξεχωριστές εκδηλώσεις FINCON Masters, μικρότερες εκδηλώσεις που πραγματοποιούνται σε άλλες μεγάλες πόλεις όλο το χρόνο. Υπάρχουν περιστασιακές συναντήσεις σε διάφορες τοποθεσίες όλο το χρόνο.
Αν όλα αυτά υπήρχαν στα μέσα της δεκαετίας του 2000, μπορεί να είχα εγκαταλείψει τη δουλειά μου ακόμη νωρίτερα. Είχαμε μια μικρότερη κοινότητα, επικεντρωμένη σε φόρουμ, αλλά ακόμα και τότε ήταν μια διασκεδαστική κοινότητα να είσαι μέρος και να μοιράζεσαι ιδέες. Το Facebook δεν κυκλοφόρησε έξω από τα πανεπιστήμια μέχρι το 2006.
Η κοινότητα που υπάρχει σήμερα είναι καταπληκτική και τόσο απίστευτα υποστηρικτική. Είναι επίσης πολύ μεγαλύτερο, με άνθρωποι που μοιράζονται τις εμπειρίες τους, πιο ζωντανή και συνδεδεμένη έκδοση αυτού που υπήρχε όταν το εγκατέλειψα.
ΖΕΙΣ ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΦΟΡΑ!
Πλάκα - δεν το παράτησα γιατί ζεις μόνο μία φορά.
Τα παράτησα γιατί είχα καλά μοντέλα.
Οι παππούδες μου (και από τις δύο πλευρές) έκαναν διαφορετικές αλλά παρόμοιες εκδοχές απόδρασης στην Ταϊβάν από την Κίνα. Οι γονείς μου έφυγαν από την Ταϊβάν για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Η παραίτηση από μια καλά αμειβόμενη δουλειά για το δέλεαρ της επιχειρηματικότητας, ενώ δεν ήταν στο ίδιο επίπεδο κινδύνου και κινδύνου, ήταν η δική μου εκδοχή για να αφήσω την άνεση αναζητώντας κάτι περισσότερο. Αυτοί προσπάθησε να ανέβει επίπεδο και το ίδιο και εγώ
Μέχρι στιγμής, τόσο καλά… αλλά μην υποτιμάτε τη δύναμη των μοντέλων.
Εάν είστε στα πρόθυρα να πάρετε μια παρόμοια απόφαση και θέλετε κάποιον να μιλήσει, Στείλε μου ηλεκτρονικο μήνυμα ή αφήστε ένα σχόλιο.