Tüm taktikler arasında, ne zaman bırakılacağını bilmek en iyisidir. - Çin atasözü
Kazanmak için Ayrılmak mı?
ben Bununla gurur duymuyorum, ama ben vazgeçtim.
Yaptığım her şeye her zaman her şeyi verdim ve bu gerçekten gurur duyduğum bir özellik.
Bir şeyi taahhüt ettiysem, sonuna kadar sürdürmek için elimden gelen her şeyi yaparım.
Bu, bir sorunla mücadele eden insanlarla cesaretlendirmek için paylaştığım mesajdır. onları düşünmeyi bırakmaya teşvik ediyorum nasıl bırakılır ve nasıl DEVAM ETMEYECEĞİNİZE odaklanın – onu zorlamak ve her ne ise onu bitirmek.
İnsanlara pes etmemelerini söylediğimde beni rahatsız eden tek şey, tamamen doğru değil!
Hayatta bıraktığım şeyler olduğunu biliyorum; çoğu küçükken, aklımda kalan, MBA alma girişimim.
Üniversitemde MBA programına kaydoldum ve sadece bir ders aldıktan sonra bıraktım. Bunu kabul etmek neredeyse utanç verici, çünkü kendimi başarılı buluyorum!
Üniversite kariyerimin çoğunda B'den B'ye öğrenciydim, ancak dersi bıraktığımda D aldım. Aslında, muhtemelen bir D-'ye daha yakındı.
Peki ne oldu?
Üniversiteden yeni mezun olmuştum ve A.G. Edwards and Sons'da küçük bir komisyoncu olarak çalışmaya başladım. Altı yıl boyunca Ulusal Muhafızlara kaydolduktan sonra, ordunun iltifatlarıyla dört yıla kadar eğitim ücreti ödedim. Görünen o ki, lisans derecemi aldıktan sonra hala bir yılım vardı ve üniversitem SIU Carbondale'in bir yıllık zaman diliminde tamamlayabileceğim bir MBA programı vardı. Vazgeçmek için fazla mükemmeldi!
Aşırı hırslı olmak, her zaman olduğum gibi, diye düşündüm, bu da ne? MBA'imi alabilirim ve ayrıca işime mali müşavir olarak başla. Bu bir kazan-kazan!
İşte işimle ilgili bir şey - çok küçük bir maaşım vardı. Aslında o kadar küçüktü ki, yılda sadece 18.000 dolar kazanıyordum. Sanırım ilk defa bunu herkese açık olarak paylaştım. Fıstıklıydı. Alışveriş merkezindeki işim olan GNC'de (Genel Beslenme Merkezi), protein tozları ve vitaminler toplayarak tam zamanlı çalışarak daha fazla çalışabilirdim. Neredeyse utanç vericiydi. Sonra tekrar, bu bir işti.
Az maaşıma ek olarak, getirdiğim yeni müşteriler için komisyon ve ücretleri 50/50 bölerdim. Kulağa çekici gelse de, benim tel ev modelinde olduğumu anlamalısınız (Tel evler Merrill Lynch, Morgan Stanley, vb. gibi büyük yatırım firmalarıdır). Firmaya yaptığım her dolar için 0,60 dolar aldılar.
Örnek olarak, yaptığım her 1000 dolarlık komisyon veya ücret için, firma paylarını aldıktan sonra kalan para sadece 400 dolardı. Sonra o 400 dolardan 50/50'yi beni işe alan danışmanla paylaşacaktım. Yani şimdi 200 dolara düştüm. sonra anlarsın sağlık Sigortası, vergiler, 401(k)……evet, neredeyse hiçbir şeyim kalmadı.
Sadece küçük bir maaş aldığım için, finansal olarak başarılı olmak istiyorsam yeni müşteriler bulmak bana düşüyordu. Yeni mezun olmuştum, 20'li yaşlarımın başındaydım ve çok küçük bir insan ağım vardı. Ailemin parası yoktu ve arkadaşlarımın da parası yoktu, bu yüzden benimle iş yapmaları için yabancılara bakmak zorunda kaldım.
Bütün gün ve haftada iki ila üç gece soğuk görüşme yaptım. seminerler verdim. Fuarlarda stantlar kurdum. Yatırım dersleri verdim. Her şeyi ve her şeyi yaptım! Çoğu insan haftada sadece 40 saat çalışırken, müşteri tabanımı oluşturmaya çalışırken 70 saat veya daha fazlasını kolayca harcıyordum.
Haftada 70 saatten fazla çalışmanın yanı sıra, bir tür pazarlama dersi olan ilk MBA dersimi alıyordum. Haftada bir gün Perşembe gecesiydi ve üç saat sürdü. Her ders arasında, herhangi bir lisans kolej sınıfımdan daha fazla ev ödevim ve daha fazla okuma ödevim vardı. Gerçekten çok korkunçtu. MBA sınıfımdaki ilk testi hemen hemen bombaladım. İlk defa çok fazla şey aldığımı fark ettim.
Asla öldü deme?
Çiğneyebileceğimden fazlasını ısırdığımı bile bile. Kibirliydim, kendime güveniyordum ve bunu başarabileceğime dair kendime güvence verdim. Devam ettim, haftada 70 saat çalıştım, haftada on ila on beş saat çalıştım ve işe yaraması için elimden gelen her şeyi yaptım.
MBA dersim için ikinci testten sonra durum düzelmedi. Aslında, korkunçtu. O sınava girdiğimi ve soruların yarısını nasıl cevaplayacağımı bilmediğimi hatırlıyorum. Kompozisyon tarzı testlerde genellikle iyi bir B.S.er'ım - ama profesörüm bunu tam olarak gördü. Tam notumu hatırlamıyorum ama C ya da B olmadığından ve kesinlikle A olmadığından oldukça eminim!
O an bir karar vermem gerekiyordu. kendime sormaya başladım,
“İşimi kurmaya zaman ayıramazsam nasıl hayatta kalacaktım? Potansiyel yeni müşteriler, MBA derecem olup olmadığını gerçekten umursuyor muydu? MBA'imi alarak gerçekten nelerden faydalanmayı umuyordum? Bu sadece bir övünme hakkı mıydı, yoksa beni kariyerimde ilerletir mi?“
Bir MBA'in finansal danışman olarak benim için pek bir şey yapmadığını anlamam o kadar uzun sürmedi. Bu zor soruları yanıtladıktan ve şu anda kendime bakmam gerektiğini fark ettikten sonra, zor bir karar vererek istifa ettim.
Kararı verdikten sonra bile, yapmak istemedim. Başladığım hiçbir şeyi bırakmadım, özellikle de yetişkin hayatımda. Vazgeçmekten gurur duymuyordum ama önseziye göre eğer buna sadık kalırsam sadece MBA'imi alamamakla kalmayıp, muhtemelen bir mali müşavir olarak kendi işime başlamayı da başaramazdım.
Bu yüzden, ne kadar zor olursa olsun, fişi çektim. Bıraktım.
Doğru kararı verdiğimi anlamam 30 günden az sürdü. Aslında kararı çok daha önce vermeliydim. MBA programını bırakmamı sağlamlaştırmanın bir yolu olarak, sertifikalı finansal planlayıcı atamasını elde edin. Bunu aklımda mesleğimin MBA'si olarak gördüm.
Ne Zaman Bırakacağınızı Bilin
İlk başta başaramazsan, dene, tekrar dene. Sonra bırak. Bu konuda aptal olmanın bir anlamı yok. - TUVALET. Alanlar Alıntı
Başarısız olduğunuzu hissettiğiniz bir durumdaysanız ve sadece hayal kırıklığı içinde ellerinizi kaldırıp uzaklaşmak istiyorsanız, kendinize bu zor soruları sormalısınız.
Çıkarmanız gereken durumlar var. Ancak kendinizi sıkışmış hissettiğiniz bir durumdaysanız, kendinize zor soruları sormaya başlayın. İçinde bulunduğunuz durumun aslında çok daha hızlı büyüme ve çok daha yüksek potansiyel gelir elde edebileceğiniz diğer fırsatları keşfetmenizi engellediğini keşfedebilirsiniz.
İçinde bulunulması zor bir durum. Bana yardımcı olan, sadece beni işe alan danışmanla değil, diğer insanlarla - bazı eski üniversite profesörlerim, rehberlik danışmanım ve arkadaşlarımla - akranlarımla konuşmaktı. En iyi kararın ne olacağını düşündükleri konusunda farklı bakış açıları elde etmek yardımcı oldu.
İnsanlarla konuşurken, paylaştıkları her şeyi dinleyin, bilgiyi alın ve sindirin, ancak her zaman sizin için en iyi olanı yapmaya karar verin. Bugün vazgeçmiş olmanız yarın kazanan olamayacağınız anlamına gelmez.
Yapması zor olan bir şeyi bıraktığınız, ancak daha sonra yaptığınız için şükrettiğiniz oldu mu?