Toen ik een kind was, was een van mijn favoriete spellen The Game of Life.
Als je een kind was in de jaren 80, speelde je het waarschijnlijk ook. Je gaf de spinner een draai, reed met je kleine plastic auto rond en "leefde" het leven - een carrière of universiteit kiezen, trouwen, kinderen krijgen, een verzekering kopen, je huis upgraden, enz.
Het was leuk omdat je als kind kon doen alsof je een volwassene was. (wat we echt nodig hebben is The Game of Being a Kid - ik ruil het in om te horen dat ik mijn groenten moet eten als ik geen TPS-rapporten hoef te schrijven)
Hier is iets wat ik me veel later realiseerde - het Game of Life heeft me een beetje in de war gebracht voor het echte leven.
(of beter gezegd, het zou me in de war hebben gebracht als ik geloofde dat het leven op die manier moest worden geleefd)
We gaan door het leven met onzichtbare scripts en beperkende overtuigingen. Onzichtbare scripts, een term Ik heb geleerd van Ramit Sethi, zijn die overtuigingen die "voorgeschreven zijn door onze maatschappelijke waarden". Beperkende overtuigingen, die hand in hand lijken te gaan met onzichtbare scripts, zijn die overtuigingen die ons op de een of andere manier beperken.
The Game of Life is een enorm onzichtbaar script voor hoe je Real Life zou moeten zijn.
Daarom laat ik mijn kinderen The Game of Life niet spelen.
(Ok, ik heb ze het laten spelen, maar je begrijpt wat ik bedoel, maar nee, dankzij Monopoly)
Er zijn meer dan twee paden
In The Game of Life is er maar één belangrijke levensveranderende beslissing die je kunt nemen - Start College of Start Career. Het begint bij het begin en bepaalt je inkomen voor (mogelijk) de rest van het spel. Er zijn "Verhandel salariskaart met elke speler"-boxen waarop je kunt landen, maar die werden later toegevoegd om het spel in evenwicht te brengen, er is geen Real Life-equivalent.
Als je naar de universiteit gaat, zit je opgezadeld met $ 100.000 aan schulden, maar je zou een carrière kunnen krijgen met een hoger salaris. Er zijn 9 carrières en voor slechts 2 carrières (dokter, accountant) is een hbo-opleiding vereist. Laten we de andere mechanismen van het spel negeren (hoe betaaldagen worden bepaald, andere voordelen zoals de Computer Consultant krijgt $ 50.000 betaald wanneer de spinner stopt tussen nummers of van de baan raakt), maar het uitgangspunt is dat om een hogere betaaldag te krijgen, je naar middelbare school.
Banen zijn een kwestie van vraag en aanbod. Als je vaardigheden hebt waar veel vraag naar is, kun je een hoger salaris afdwingen. Als je vaardigheden in overvloed hebt, kun je dat niet.
Het negeert ook hoe vaak iemand op elk moment van loopbaan kan veranderen. Wat je aan het begin van het spel beslist, bepaalt niet je pad voor het leven. U kunt altijd uw vaardigheden uitbreiden. Wat je beslist als je twintiger bent, is niet jouw lot in het leven.
(Trouwens, er is een ruimte waar je $ 5.000 betaalt voor de voorjaarsvakantie als je naar de universiteit gaat - dat alleen al zou deze game van Real Life moeten diskwalificeren!)
Het doel is niet geld
Het doel van The Game of Life is om "geld en LEVENS-tegels te verzamelen en aan het einde van het spel het hoogste bedrag in dollars te hebben."
Alsof het echte leven zo eenvoudig is!
Geld is belangrijk, maar is het het doel van het leven? Als je iemand zou vragen die ambitieus, hongerig en 20 is, lijkt geld het allerbelangrijkste.
Vraag het aan iemand van 40. 50. 80. Heeft twee kinderen. Een partner gevonden. Een partner verloren.
Geld krijgt een andere betekenis.
Toen ik besloot wat ik op de universiteit zou gaan studeren, was de belangrijkste factor de carrièrevooruitzichten van dat vakgebied. Ik koos voor Computer Science aan de Carnegie Mellon University omdat je kansen redelijk goed waren. Geen gebrek aan respect voor andere majors, maar in 1998 was informatica aan een vooraanstaande universiteit je maaltijdkaart. Het hielp dat ik genoot van het oplossen van problemen en het sleutelen, maar de belangrijkste factor was geld.
Afgestudeerd en ik zou dat lieve, zoete startgeld kunnen krijgen!
Terwijl ik dit vandaag schrijf, op 35-jarige leeftijd met twee kinderen en nauwelijks in wat ik beschouw als mijn 'echte volwassenheid', is geld een middel om een doel te bereiken. Ik wil genoeg om ons leven te ondersteunen, maar zoveel dingen zijn belangrijker dan geld. Mijn bericht over Waarom werk je? is een van de meest populaire op de site omdat het een vraag is die we allemaal over onszelf willen begrijpen.
Het leven is meer dan alleen werk. Het is familie, het zijn vrienden, het is vakantie, het is vrije tijd en zoveel andere uren die niet zijn vastgelegd in de 40+ werk.
Het doel van het Game of Life is misschien om het meeste geld te hebben, maar in mijn echte leven is het doel iets heel anders. Als je terugdenkt aan het gelukkigste moment van vorig jaar, wat denk je ervan? Er wordt waarschijnlijk geen regelitem voor directe storting op uw bankrekening weergegeven. 🙂
Beleggen is geen gokken
De beursmonteur is pure waanzin. Aan het begin van elke beurt kun je een aandeel kopen voor $ 50.000. De voorraad heeft een nummer en elke keer dat een speler dat nummer draait, ontvang je $ 10.000 van de bank. Je kunt maar één aandeel bezitten en als er een beurscrash plaatsvindt (iemand belandt erop), verlies je één aandeel.
Ik realiseer me dat The Game of Life iets moet doen om te proberen dit idee vast te leggen en de idee van indexfondsen en 8% winst elke beurt wordt on-sexy beslist, maar rechtstreeks gokken? En u kunt maar één aandeel kopen? U kunt de aandelen niet verkopen en belastingvrije dividenden krijgen?
Ik wil dat mijn kinderen leren dat beleggen een hoop gekkigheid lijkt, vooral als je CNBC aanzet en een geanimeerde Jim Cramer opvangt, maar het is nogal saai. Investeer uw pensioen en/of spaargeld (die u 5+ jaar niet nodig heeft) op de beurs via een voordelige indexfonds, kijk hoe het in de loop van de tijd groeit (of meer zoals kijk niet hoe het piekt en daalt), en verkoop wanneer de tijd is komt. Zzzzzzz.
Maar Zzzzzz is slim en het is beter slim te zijn dan vermaakt. 🙂
Trouwen & een huis kopen
Er zijn slechts vier plekken die elke speler moet raken (de rode met een stopteken). Zij zijn:
- Carrièrekeuze
- Ga trouwen
- Koop een huis
- Verkoop 1e huis, koop een 2e
Sommige zijn verplichte plekken, zoals Career Choice en Get Married, maar ze spelen allemaal in onzichtbare scripts. We zouden allemaal één enkele carrièrekeuze moeten maken en deze vervolgens mogelijk veranderen in een midlifecrisis (de game heeft een midlifecrisisruimte!!!). We zouden allemaal moeten trouwen. We zouden allemaal een huis moeten kopen en dan inruilen voor een duurder huis.
The Game of Life is niet wreed, het spiegelt slechts de onzichtbare scripts van onze samenleving. Als je midden dertig bent en ongehuwd, ziet de samenleving het op een bepaalde manier. Als je midden dertig bent en geen kinderen hebt, ziet de samenleving het op een bepaalde manier. Vraag het aan iemand in die positie en ze krijgen druk van hun ouders.
Is het juist? Nee. Iedereen zou vrij moeten zijn om zijn eigen leven te leiden zoals hij dat wil, want het is zijn leven!
Maar de maatschappij zegt dat je een baan moet zoeken, trouwen, koop een huis, en dan dat huis inruilen. Als je dat niet doet, ben je raar. Of er is iets mis met je... zegt de maatschappij.
Ik zeg vergeet dat - leef je leven.
Pensioen is aan het einde
Het grootste deel van het leven klinkt leuk. Ga 40+ uur per week werken, heb een gezin, koop van alles, ga op vakantie of een timeshare krijgen, ruil je huis in, blah blah wat dan ook. Dat zijn allemaal ideeën waar we in geloven omdat de samenleving dat zegt.
Moet je een huis bezitten? Nee, maar het is logisch, afhankelijk van uw situatie.
Moet je trouwen? Nee, maar het is logisch, afhankelijk van uw situatie.
Hier is een onzichtbaar script waarvan ik denk dat het flink op de schop moet: je werkt meer dan 40 jaar en gaat dan met pensioen. In de Game of Life leef je je leven tot je met pensioen gaat. Dat is het einde.
Veel mensen stellen hun leven uit tot aan hun pensioen. Daarom heb je zoveel midlifecrises - mensen leiden een ongelukkig of onvervuld leven en hebben een crisis waarin ze te veel corrigeren.
Sommige mensen vinden zoveel van hun identiteit in hun werk dat er misschien een verband tussen sterfte en pensioen.
Ik wil dat onze kinderen voldoening en geluk vinden in hun werk, maar ik wil ook dat ze een evenwichtig leven leiden. Ik wil niet dat ze hun geluk uitstellen vanwege werk. Ik wil niet dat ze een midlifecrisis krijgen. En ik wil niet dat ze denken dat dingen op een bepaalde manier moeten gebeuren en dat er selectievakjes moeten worden aangevinkt.
De eerste stap is om deze onzichtbare scripts en beperkende overtuigingen in het leven te identificeren en ervoor te zorgen dat we ze niet doorgeven.
Nog een laatste woord... het doel van dit bericht is niet om het spel te verslaan, het is slechts de gegamificeerde versie van volwassenheid van één bedrijf en het is bedoeld voor de lol. Ik heb ervan genoten, ik denk niet dat het me in de war heeft gebracht, maar ik heb wel het gevoel dat het veel onzichtbare scripts vastlegt die we niet nodig hebben in ons leven. Soms is plezier gewoon leuk, maar we moeten oppassen voor wat we onbewust doorgeven. 🙂