Als kind probeerde ik met mijn ouders over geld te praten. Ik kreeg te horen dat ik me op school moest concentreren en dat de ouders zich op het geld moesten concentreren.
Ik ben opgegroeid in een redelijk streng Chinees-Amerikaans gezin. We hadden regels, maar die waren niet belachelijk. Een focus op academici, maar niet ten koste van al het andere.
Een strikte zaak was dat we als kinderen niet over geld spraken. Het was niet iets waar we ons zorgen over hoefden te maken. (en ik kwam er goed uit!)
Veel van onze sociale taboes over geld bestaan voor sociaal comfort ten koste van kennis en onderwijs. Kinderen hoeven zich geen zorgen te maken over geld, maar ze moeten het wel begrijpen. Ik zou geen 5-jarig saldo een chequeboek hebben of uitzoeken hoe ik voor eten moet betalen, maar een... tiener zou wat basisvaardigheden voor geld moeten hebben.
Ik zou ook willen beweren dat sommige sociale taboes over geld speciaal zijn ontworpen om je onwetend te houden. Sommige zijn er om andere te verrijken.
Laat het me uitleggen.
Taboe 1: Praten over salaris
Als ik met andere ondernemers naar conferenties ga, praten we vrijuit over hoe we geld verdienen, hoeveel het ongeveer is, wat werkt en wat niet. We doen dit omdat we beseffen dat gedeelde kennis ons allemaal zal helpen om ons bedrijf te laten groeien. De taart is enorm. We kunnen allemaal een stukje nemen. Heck, we kunnen er twee of drie nemen en hebben nog steeds restjes.
Als je erover nadenkt, wat ons bedrijf verdient, is wat we verdienen. Wanneer Pat Flynn deelt dat hij... verdiende bijna $ 1,7 miljoen in de afgelopen 12 maanden, dat is transparantie op een schaal die je nog nooit op een hoofdkantoor hebt gezien. Natuurlijk kun je uitgaven en belastingen aftrekken, maar dat is nog steeds geld waarmee hij zijn rekeningen betaalt en zijn kinderen voedt.
Wanneer Bjork en Lindsay delen hun inkomensrapport, kunt u hun bedrijf deconstrueren tot op het advertentieblok. U weet precies wat er elke maand op hun bankrekening wordt gestort.
Ze delen deze informatie omdat de conventies anders zijn.
In het bedrijfsleven proberen werkgevers u zo weinig te betalen als zij nodig achten om u tevreden te houden. Als ze je meer betalen dan nodig is, hebben ze gefaald in hun fiduciaire verantwoordelijkheid. Onthoud dat wie beslist dat uw salaris het niet uit eigen zak betaalt... maar ze hebben wel een verantwoordelijkheid jegens het bedrijf om te voorkomen dat u te veel betaalt. Het is niet persoonlijk, het is zakelijk.
Dit betekent dat de persoon naast u, die hetzelfde werk doet, waarschijnlijk een ander salaris verdient voor hetzelfde werk. Als jullie twee zouden praten, zou een van jullie ongelukkig zijn en een loonsverhoging eisen. Dat zou slecht zijn voor je baas.
Daarom wordt praten over salaris afgekeurd. (ach, president Obama heeft zelfs een uitvoerend bevel ondertekend dat werknemers van federale contractanten beschermt, zodat ze over betaling konden praten - zie de Office of Federal Contract Compliance Programs Factsheet over betalingstransparantie)
Hoe meer werknemers weten, hoe meer werkgevers moeten betalen. Ze hebben je nodig om in het donker te blijven.
FWIW, zelden doet iemand naast je precies hetzelfde werk als jij. Zelfs twee mensen bij verschillende registers kunnen verschillende bedragen verdienen om redenen buiten het dagelijkse werk. Iemand kan hoger zijn, meer onzichtbare verantwoordelijkheden hebben, enz. Voor de doeleinden van dit argument denk ik dat vereenvoudiging redelijk is.
Taboe 2: Hoeveel u betaalt?
Wat is nog een onderwerp over geld waar mensen niet over praten? Hoeveel mensen betalen voor dingen - vooral vergoedingen voor diensten.
We hebben onlangs een 310 "lang deel van onze oprit geplaveid. Bij verschillende gelegenheden kreeg ik de "als je het niet erg vindt dat ik het vraag, hoeveel was het?" vraag ($6500). Ik weet niet waarom ik het erg zou vinden om gevraagd te worden, behalve dat het een taboe is om te vragen hoeveel mensen voor dingen betalen.
Praat met iemand die ouder is dan 50 en de kans is groot dat ze een 'financiële man' hebben. Het is meestal een vriend van een vriend, een man die ze kennen via iemand anders, of iemand die met een familielid heeft gewerkt voordat.
Als die persoon geld investeert met zijn financiële man, betalen ze vrijwel zeker te veel. Vanguard beleggingsfondsen u een fractie van een procent aan kosten in rekening brengen - Vanguard Total Stock Market ETF heeft een kostenratio van 0,05% - dat is $5 op elke $ 10.000. Wealthfront beheert $ 15.000 gratis, dan is het 0,25%; deze komen bovenop de gemiddeld 0,12% kosten die in rekening worden gebracht door de onderliggende ETF's waarin ze u hebben geplaatst.
Alle beleggingsadviseurs brengen u jaarlijks veel meer dan 0,25% in rekening. Ze kunnen geen 100.000 dollar verdienen en krijgen slechts 250 dollar betaald - ze zouden geen eten op tafel kunnen zetten.
Maar ze hebben decennia lang feest gevierd omdat niemand erover sprak. Vanguard kreeg al vroeg luchtafweergeschut omdat ze dat waren te goedkoop. Toen verspreidde mond-tot-mondreclame over hoe indexfondsen goed waren, hoe actief beheerde fondsen waardeloos waren, en kijk nu eens waar we zijn. Miljarden en miljarden dollars zitten in indexfondsen. Dat zijn miljoenen en miljoenen advieskosten die niet worden verdiend.
Er zijn wetten die bedrijven verhinderen om dit omgekeerd te doen. Als bedrijven samen zouden komen en zouden afspreken om niet te concurreren, zouden ze kunnen worden onderzocht voor prijsafspraken! Zo belangrijk is communicatie.
Taboe 3: Praten over schulden
Schuld is schuld. Het is hoeveel je verschuldigd bent. Maar het is ook zoveel meer…
Mensen met schulden zijn slecht toch? Behalve hypotheken. En autoleningen, want je hebt een auto nodig om naar je werk te gaan. En studieleningen... want, nou ja, onderwijs is goed. En schulden in verband met medische kosten. Omdat schuld beter is dan dood.
Luister - we hebben allemaal schulden. Voor sommigen is het een creditcardschuld met hoge rente. Voor anderen is het een hypotheek met een lagere rente of een studielening. Maar het blijft een schuld.
Bottom line: u bent iemand anders geld schuldig.
Als praten over schulden taboe is, houdt het mensen tegen meer in de schulden. Anonieme Alcoholisten werkt vanwege het ondersteuningssysteem.
Als je in staat bent om deel je schulden met je vrienden en familie, die uw ondersteuningssysteem zijn, kunnen zij helpen. In het beste geval kunnen ze u verantwoordelijk houden en bij u inchecken. In het slechtste geval mag je dit ding waar je je voor schaamt (als je je niet zo voelde, het zou geen taboe voor je zijn!) en het in de openbaarheid brengen. Je neemt zijn kracht weg en nu kun je ertegen vechten.
Ach, als er niets anders is, zullen ze stoppen met je te vragen om dure dingen te doen, zodat je schulden niet erger worden.
De enige mensen die niet willen dat je erover praat, zijn de mensen die rente innen op je schuld. Ze geven er de voorkeur aan als je blijft betalen.
Wat te doen?
Hier is het mooie - het wordt steeds minder taboe om over dit soort dingen te praten. Dat is geweldig.
Het begint met het gebruiken van en bijdragen aan plekken die dit soort informatie verzamelen – waar je onderwerpen kunt bespreken zoals salarissen en voordelen openlijk - maar uiteindelijk komt het erop neer dat individuen het openlijk bespreken met hun vrienden.
De eerste keer dat ik met iemand over geld sprak, was het een collega-blogger. In het begin voelde het vreemd, maar na verloop van tijd, toen we wederzijds voordeel haalden uit het delen van strategieën en tactieken, werden de voordelen duidelijker en tastbaarder. We zouden allebei aanzienlijk profiteren van onze respectieve blogs en een deel van het succes zou kunnen worden toegeschreven aan onze gesprekken.
Begin met uw financiële peer group, omdat dit de sociale en emotionele onhandigheid zal verminderen, maar begin met het communiceren van deze belangrijke onderwerpen. Kennis is macht.
Oh, ik snap waarom ze bestaan...
Ik ben geen dwaas, ik weet dat veel van deze taboes bestaan omdat ze tot ongemakkelijke gesprekken en gevoelens kunnen leiden.
Salaris kan een diep emotioneel onderwerp zijn, omdat het niet onredelijk is om onze eigenwaarde te koppelen aan het werk dat we doen. Salaris is het enige meetbare aspect van onze banen - het is moeilijk om geluk, voldoening, groei en andere aspecten van waarom mensen werken. Leren dat iemand meer verdient dan je kunt steken, vooral als een groot deel van je zelfbeeld is gekoppeld aan je salaris.
Het kan gevoelens van wrok, afgunst en andere negatieve emoties oproepen die zwaarder wegen dan de waarde van het delen van kennis. Hoewel ik erken dat het een beetje krabbenmentaliteit is (waarom zou ik in elke andere situatie op een bepaalde manier denken? jij indien iemand anders betaalde je meer!?), is het de wereld waarin we leven. Daarom is het belangrijk om licht te lopen (maar niet helemaal te vermijden!).
Bent u opener geworden over uw financiën? Hoe heb je geprofiteerd?