Mooie punten David. Een adviseur moet de doelen, doelstellingen en vooral de risicotolerantie van de klant begrijpen om een goede aanbeveling te kunnen doen. Voor sommigen is het het beste om het risico over te dragen aan een verzekeringsmaatschappij. De beurs is riskant. Ik ontmoette een paar vorige week die in 2008 uit de markt kwamen en nooit meer terugkwamen. Misschien, als ze een garantie hadden, zouden ze er nog steeds zijn. Ik ken klanten die heel blij zijn dat ze die garantie in 2008 hadden, hun levensonderhoud hebben ingeschakeld en geen slag hebben overgeslagen door elke maand dezelfde "cheque" te krijgen. Veel verzekeringsmaatschappijen stapten uit de VA-business. Waarom zouden ze dat doen als VA's zo winstgevend zijn? Omdat de voordelen TE goed waren, en ze waren aan de haak toen de markt instortte. Er is een reden dat QLAC's zijn goedgekeurd door de IRS en de afdeling. van Treasury voor gebruik in 401 (k) s. Nu de pensioenen zo goed als uitgestorven zijn, hebben mensen gegarandeerde opties nodig.
Als een bijna gepensioneerde of gepensioneerde de volatiliteit kan weerstaan en bereid is het risico van een cyclische bearmarkt te nemen wanneer ze klaar om opnames te nemen (volgorde van het retourrisico), of meer geld hebben dan ze ooit zullen uitgeven, dan hebben ze zeker geen VA. Maar er zijn er die marktgroei nodig hebben, maar de volatiliteit niet kunnen verdragen. In deze gevallen kan een lijfrente het beste, variabel of een ander type zijn. Een goede adviseur zal niet alle activa van een klant in een VA plaatsen, omdat ze weten dat de klant a) liquiditeit nodig heeft en b) tijd nodig heeft om het voordeel van de garantie te maximaliseren.
Het probleem dat ik heb met Jeffs analyse (in het algemeen) is dat het zelden context biedt. Een VA is duur in vergelijking met wat? Hij schrijft alsof de cliënt geen vergoedingen gaat betalen in een alternatieve portefeuille. Als u een adviseur inhuurt, betaalt u in een of andere vorm vergoedingen of commissies.
Neem een 'alleen vergoeding'-adviseurportfolio die ik onlangs heb bekeken: 1,5% voor de adviseur, 1% kostenratio van de actief beheerde fondsen die worden gebruikt, en 0,5% in omzet en cash drag-kosten. Dat is 3% zonder garantie! Aangezien 90% van het geld dat hij gebruikte afkomstig was van één fondsbedrijf, durf ik te wedden dat de adviseur wat kick-back krijgt in de vorm van gratis lunches/diners en geldelijke ondersteuning voor klantevenementen en marketing. Het gebeurt vaak. Ik zie dit soort portefeuilles ALTIJD, maar adviseurs die 'heiliger-dan-gij betalen' doen alsof ze over water lopen. Velen van hen pluggen je gewoon in een cookie-cutter asset-allocatiemodel, herbalanceren eenmaal per jaar en innen hun vergoeding, terwijl ze beweren dat "we aan dezelfde kant van het hek staan". Wanneer de klant vervolgens $ 300.000 aan zijn account toevoegt (vanwege het harde werk van de klant en het zweetvermogen, niet de adviseur), krijgt de adviseur voor altijd een verhoging van $ 3000. Laat me niet eens beginnen met portefeuilles met A-aandelen gekocht bij NAV, en de klant is zich niet bewust van het 12b-1 vergoedingstraject.
Ik heb nog nooit een artikel gezien "Hoe een man meer dan $ 3500 aan vergoedingen betaalde op zijn omslagrekening". Er is net zoveel misbruik in de wereld van de wrap-fee, maar de media praten er niet over.
De vraag gaat niet alleen over de kosten, het is "wat krijg ik voor deze extra kosten?" Is het het waard? Wat zijn de alternatieven? Houden de toegevoegde functies me geïnvesteerd in turbulente markten? Is het opbouwen van een persoonlijk pensioen of een op risico gebaseerde portefeuille belangrijker?
Er zijn situaties waarin VA's de juiste keuze zijn, en er zijn tal van academici zoals Moeshe Milevsky, Michael Kitces, Wade Pfau, en Jim Otar wiens onderzoek het gebruik van VA's in bepaalde klantsituaties ondersteunt en pleit voor het overdragen van risico naar een verzekering bedrijf.
In de echte wereld zijn er compromissen en niet iedereen kan de volatiliteit van de aandelenmarkt verdragen. Daarnaast doet een goede adviseur VEEL meer dan alleen een portefeuille beheren. Hij zorgt ervoor dat estate planning in orde is, analyseert verzekeringsopties, coördineert met andere vertrouwde adviseurs zoals accountants en advocaten, helpen de socialezekerheidsuitkeringen te maximaliseren, belastingen te minimaliseren, personeelsbeloningen te analyseren, en de lijst gaat maar door een op.
Wat als ze $ 3500 aan vergoedingen betaalt en de adviseur haar heeft laten zien hoe ze haar belastingen met $ 1500 per jaar kan verlagen met behulp van enkele strategische opnamestrategieën? Nu zijn haar "nettokosten" $ 2000.
Je kunt niet alleen naar de investeringen kijken in een vacuüm, en niet naar de rest van het plan.