Stop met acteren Rijke recensie

Dus je wilt rijk worden? Heb je je ooit afgevraagd hoe anderen die met niets zijn begonnen met pensioen gaan met meer dan $ 1 miljoen aan activa?

De beste manier is om je prooi te bestuderen - doe wat ze doen en je zult dezelfde beloningen oogsten. Dat is wat wijlen auteur Thomas Stanley meer dan 20 jaar deed.

In zijn invloedrijke boek De miljonair naast de deur, gaat Stanley uitgebreid in op het typische leven van een miljonair. De miljonair naast de deur is een eye-opening boek dat ingaat tegen veel misvattingen. Naar mijn mening heeft dit boek voor altijd de manier veranderd waarop ik denk over rijk zijn.

Om het thema voort te zetten, bracht Stanley een vervolg uit, Stop met rijk te doen... en begin te leven als een echte miljonair in 2009. Het bewijs dat hij presenteert druist in tegen wat we doorgaans in de media zien en hoe de meeste mensen denken dat de rijken leven.

De drie soorten rijken

In dit boek verdeelt Stanley rijke mensen in drie soorten:

1. Glinsterend rijk (GR) – Degene die je ziet en hoort in de pers. Dit is waar de meeste mensen aan denken als ze denken 'rijk'. De Glittering Rich zijn hyperconsumenten, maar hoeveel ze ook uitgeven, het heeft geen invloed op hun totale vermogen.
2. Inkomen Welgestelden (IA) - Typisch, hoog inkomen, maar een laag eigen vermogen. Ze proberen de Joneses (Glittering Rich) bij te houden, maar falen jammerlijk. Ze hebben heel weinig gespaard.
3. Balans Welvarend (BA) – De meest voorkomende soort; deze mensen zijn van plan rijk te worden door te sparen en te beleggen. De welvarende balans is de focus van het meeste werk van Stanley.

Door het eerdere werk van Stanley te lezen, weet ik gewoon dat een van onze buren perfect past in de Inkomen Welgestelden (IA) categorie — ze leasen hun BMW, bouwen constant aan hun huis en kleden zich in de beste kleren. Hoewel ik ze niet bespot, weet ik dat mijn vrouw en ik niet zo willen leven. Ze zijn een goed voorbeeld van wat NIET met uw persoonlijke financiën te maken hebben.

Stanley schetst perfect hoe je rijk kunt worden: hetzij door een grote aanval (hoog inkomen) of door een geweldige verdediging (zuinig zijn en een behoorlijk bedrag sparen). De meeste mensen hebben de kans om rijk te worden door goede verdediging.

In het boek staat:

De enige manier waarop u rijk wordt, is door buitengewone verdediging te spelen, zoals die miljonairs aan de andere kant van het continuüm: door ver beneden uw stand te leven, door te plannen, te sparen en te beleggen. We moeten stoppen met rijk te doen, en je moet de waarden en levensstijlen van zelfgemaakte miljonairs overnemen.

Hoe rijk ben je?

Hoe sta je op in vergelijking met je leeftijdsgenoten? Ik ben altijd het type persoon geweest dat op zijn eigen trom slaat en de kudde niet volgt. Immers, doe wat iedereen doet en je krijgt wat iedereen heeft.

Dat gezegd hebbende, ik heb een computerwetenschappelijke achtergrond en ben dol op statistieken. Ik wil altijd weten hoe mijn huidige metingen zich verhouden. Zit ik op het goede spoor, of moet ik onze besparingen opkrikken?

Stanley heeft een geweldige methode om te meten hoe je BA rijk wordt:

Gebruik de welvaartsvergelijking om te bepalen hoe u zich opstapelt. Eenvoudig gezegd, uw nettowaarde [verhoogd] moet gelijk zijn aan 10 procent van uw leeftijd maal uw jaarlijkse gerealiseerde gezinsinkomen (0,10 x leeftijd x inkomen = verwacht vermogen). Als uw werkelijke vermogenssaldo boven dit verwachte cijfer ligt, beschouw ik u als welvarend, gezien uw leeftijd en inkomenskenmerken.

Dit stond oorspronkelijk in zijn eerste boek Marketing voor de welgestelden. In Stop met rijk te doen, voegt hij de vermogensindex (WX) toe om de BA-groep te onderscheiden van de IA-groep:

De drempel WX voor degenen die in de BA-groep waren opgenomen, was 1,84. De mediane WX voor degenen in deze categorie was 2,49. Met andere woorden, het "typische" lid van de BA-groep had een werkelijke nettowaarde van 2,49 keer de verwacht cijfer, gezien deze leeftijd en inkomen op het moment dat hij voor het eerst het zevencijferige vermogen bereikte drempel. De IA, interessant genoeg, had een veel lager vermogen in verhouding tot hun leeftijd: de IA-miljonairs stonden in het onderste kwartiel langs het WX-continuüm. De hoogste WX binnen deze groep was 0,880; de mediaan WX was slechts 0,665. Dit betekent dat de typische IA een werkelijke nettowaarde had die slechts 66,5% was van wat werd verwacht, gezien zijn leeftijd en inkomen op het moment dat hij de miljonairdrempel bereikte.

De rijken belasten?

Telkens wanneer de regering het heeft over het belasten van de rijken - in het boek 'IA' genoemd - richt ze zich op mensen met een hoog inkomen. Door de geschiedenis heen is het niet de opgebouwde rijkdom die is belast; het is inkomen geweest.

Stanley bevestigt dat hoge inkomens het doelwit zijn van de overheid:

De gemiddelde IA betaalde meer aan inkomstenbelasting dan de typische BA die gedurende een jaar aan inkomsten werd gegenereerd: $ 95.847 versus $ 89.167. In totaal betalen IA's bijna zes keer meer belasting dan de BA's. IA's betalen elk jaar het equivalent van ongeveer 10 procent van hun vermogen aan belasting. BA's betalen minder dan 2%. De hoge belastingdruk die gepaard gaat met het zijn van een IA wordt weerspiegeld in hun minder-dan-stellaire vermogensindex.

Hij vervolgt dan:

Deze situatie zal verslechteren, gezien de federale en staatsbelastingverhogingen waarmee hoge inkomens nu worden geconfronteerd. De weg naar rijk worden via de IA-methode is bezaaid met tolgelden voor de inkomstenbelasting en door consumptie geïnspireerde wegversperringen en omwegen.

Dus onder de radar gaan van wat momenteel als rijk wordt beschouwd (de drempel van minder dan $ 250k) kan een betere manier zijn om uw belastingen te minimaliseren en uw verbruik te verlagen. Dit is iets wat ik altijd al vermoedde, en de gegevens van het boek laten dit zien.

Wat motiveert de rijken?

Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in het psychologische aspect van de dingen in het leven: waarom willen mensen rijk worden?

Thomas stelt:

De meeste miljonairs worden gemotiveerd door hun behoefte aan financiële onafhankelijkheid. Voor de meesten is consumptie een mooi bijkomend voordeel om rijk te worden. Het is niet de meest dwingende reden waarom deze mensen financieel succesvol worden. Desgevraagd zullen ze je vertellen dat ze, gezien de keuze, gemakkelijk hun consumentenartikelen zouden uitladen voordat ze ooit hun onafhankelijkheid zouden opgeven.

Ik ben het ermee eens dat de dingen maakt niet uit; het belangrijkste punt is dat je genoeg geld hebt om te kiezen wat je in je leven wilt doen. Het is de ultieme vrijheid die je in staat stelt om je leven ten volle te leven. Het gaat niet om het kopen van een luxe auto.

Waar leven hyperconsumenten?

Deze vraag baart mij zorgen omdat ik op Long Island, N.Y. woon.

De hoogste concentratie van glinsterende rijke mensen in Amerika woont in het driestaten-grootstedelijk gebied van New York. Het is begrijpelijk dat dit gebied ook de hoogste concentratie aspiraties bevat. We zijn niet alleen wat we eten, we zijn ook het product van waar we leven.

Ik woon slechts een halve mijl verwijderd van een van de meest bezochte winkelcentra in het land. Tijdens de Grote Recessie stond ik versteld van het aantal auto's dat ik dat winkelcentrum in zie gaan. Je zou nooit hebben geweten dat we in een ernstige recessie zaten.

Het is ook verbazingwekkend dat mijn vrouw en ik niet zo vaak naar het winkelcentrum gaan. Meestal is het "instappen en eruit stappen". We kopen wat we nodig hebben en gaan naar huis. Ik denk dat we het geluk hebben om de discipline te hebben om niet wekelijks te kopen.

Stanley stelt dat de grootste factor bij het bepalen van uw vermogen de keuze is van waar u woont:

Het komt erop neer dat uw keuze van huis en buurt de grootste impact zal hebben op uw balans. Uw huiskeuze zal, meer dan wat dan ook, de grootste impact hebben op uw uitgaven - veel of niet zo veel.

Hoewel we niet in een erg rijke buurt wonen, zien we overal om ons heen hyperconsumptie, en het is moeilijk om niet na te bootsen wat anderen doen. Het maakt deel uit van de menselijke natuur.

Ik ben dol op de term die Stanley in het boek gebruikt voor veel welvarende mensen: "Big Hats, No Cattle." Dit zou zeker van toepassing kunnen zijn op velen in het gebied waar ik woon.

Overzicht

Dit boek is meer een compilatie van eerdere werken van de auteur dan een geheel nieuwe poging. Ja, een deel van de inhoud is repetitief en wat er in het boek staat, had kunnen worden samengevat in 30 of 40 pagina's. Toch leest het snel en ik heb ervan genoten. Net als bij de vorige boeken van Stanley, Stop met rijk te doen is enigszins prekerig in de conclusies die hij uit de gegevens trekt. Hoewel ik het niet ronduit oneens ben met zijn conclusies, is het mogelijk dat er alternatieve conclusies worden getrokken.

Als je andere werken van Stanley hebt gelezen, zijn er enkele nieuwe klompjes die de toegangsprijs waard kunnen zijn. Als je nog nooit een van zijn andere werken hebt gelezen, moet je dit boek zeker ter hand nemen.