Γιατί οι Millennials καθυστερούν την ιδιοκτησία σπιτιού

Μπορεί να το ονομάζουμε αμερικανικό όνειρο, αλλά αυτές τις μέρες, μπορεί να φαίνεται ότι η ιδιοκτησία σπιτιού μοιάζει περισσότερο με την αμερικανική φαντασίωση για νέους ενήλικες.

Μέλη της λεγόμενης γενιάς Millennial-εκείνα που γεννήθηκαν μεταξύ των αρχών της δεκαετίας του '80 και των μέσων της δεκαετίας του '90-αντιμετωπίζουν τη δυνατότητα να ενοικίαση για πολύ καιρό στην ενηλικίωση, παρά τα χαμηλά επιτόκια υποθηκών μετά τις φούσκες και τις τιμές των κατοικιών.

Σύμφωνα με πρόσφατη Έκθεση της Federal Reserve, μόνο το 9 τοις εκατό των 29 έως 34 ετών πήραν μια πρώτη υποθήκη μεταξύ 2009 και 2011, ενώ το 17% αυτών των δημογραφικών ηλικιών αγόραζαν μια πρώτη κατοικία μια δεκαετία νωρίτερα. Σαφώς, ο περιορισμός της ιδιοκτησίας σπιτιού έχει γίνει υψηλότερος για τους σημερινούς νέους ενήλικες από ό, τι για τους αδελφούς και τις αδελφές Generation X.

Οι millennials συχνά χαρακτηρίζονται λανθασμένα ως δικαιούχοι, ανώριμοι και απρόθυμοι να μεγαλώσουν, και δυστυχώς, το σχετικά χαμηλό ποσοστό ιδιοκτησίας σπιτιού μεταξύ αυτής της γενιάς δεν βελτιώνει τίποτα φήμη. Υπάρχουν όμως πολλοί παράγοντες που συμβάλλουν στην πρόκληση της ιδιοκτησίας σπιτιού σε αυτό το δημογραφικό - κανένας από τους οποίους δεν έχει να κάνει με την υποτιθέμενη ανωριμότητα μιας ολόκληρης γενιάς.

Ακολουθούν μερικοί από τους λόγους για τους οποίους δεν βλέπετε 20 άτομα να αγοράζουν σπίτια και γιατί οι αριθμοί ιδιοκτησίας σπιτιού τους μπορεί να μην βελτιωθούν στο εγγύς μέλλον:

Ιστορία της αμερικανικής ιδιοκτησίας σπιτιού

Πριν ακόμη εξετάσουμε τη σχέση των Millennials με τους λευκούς φράχτες, είναι σημαντικό να δούμε από πού προήλθε το ιδανικό ιδιοκτησίας σπιτιού τον περασμένο αιώνα.

Σύμφωνα με Στοιχεία απογραφής κατοικιών, λιγότεροι από τους μισούς Αμερικανούς κατείχαν τα σπίτια τους το 1900 και τα ποσοστά ιδιοκτησίας κατοικίας μειώθηκαν σταθερά τα πρώτα 20 χρόνια του 20^ου αιώνας. Ένας νεαρός ενήλικας που ενηλικιώθηκε εκείνη την εποχή δεν θα είχε κανέναν λόγο να ντρέπεται γιατί δεν είχε σπίτι.

Αυτό συμβαίνει εν μέρει επειδή πριν από τον Εθνικό Νόμο περί Στέγασης του 1934, υποθήκες τυπικά είχε θητεία 10 ετών και απαιτούσε α 50% προκαταβολή.

Η Μεγάλη ressionφεση μείωσε τα ποσοστά ιδιοκτησίας κατοικίας ακόμη περισσότερο, στο χαμηλό 44% το 1940. Ωστόσο, η Αμερική μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο είδε μια άνθηση της οικονομίας και κάποιες ευνοϊκές αλλαγές στους φορολογικούς νόμους, οι οποίες συνέβαλαν πραγματικά στην τόνωση της ιδιοκτησίας σπιτιού. Η Μεγαλύτερη Γενιά είδε επίσης την άνοδο της Υποθήκη σταθερού επιτοκίου 30 ετών μετά τον πόλεμο, που έφερε πραγματικά επανάσταση στην ιδιοκτησία σπιτιού. Μέχρι το 1950, τα ποσοστά ιδιοκτησίας σπιτιού είχαν φτάσει το 55%και συνέχισαν να αυξάνονται και στα υπόλοιπα 20^ου αιώνα, φτάνοντας το 66% το 2000.

Οι Millennials μεγάλωσαν στο τέλος αυτού του μεγάλου κύκλου θετικών τάσεων ιδιοκτησίας σπιτιού. Ως Derek Thompson του Ο Ατλαντικός βάλε το,

«Πολλοί [Millennials] ενηλικιώθηκαν στη μεγαλύτερη οικονομική επέκταση του 20ού αιώνα και βαθμολογήθηκαν στη χειρότερη ύφεση από τη δεκαετία του 1930».

Οι κανόνες που ίσχυαν για τους γονείς και τους παππούδες τους έγιναν ξαφνικά χωρίς νόημα, καθώς έφτασαν στην ενηλικίωση. Και αφού έχουν περάσει 75 χρόνια από την τελευταία φορά που μια τόσο μεγάλη ομάδα δεν ήταν σε θέση να αντέξει οικονομικά την ιδιοκτησία σπιτιού, μπορεί να είναι πολύ εύκολο να κατηγορηθεί η γενιά παρά οι υψηλές προσδοκίες και η κακή οικονομική προοπτικές.

Εκπαίδευση και θέσεις εργασίας στη νέα χιλιετία

Ο άλλος σκληρός και γρήγορος κανόνας που καταρρίφθηκε μόλις οι Millennials ενηλικιώθηκαν ήταν η ιδέα ότι η εκπαίδευση είναι το κλειδί για την ευημερία.

Με το συνεχώς αυξανόμενο κόστος εκπαίδευσης, γίνεται λιγότερο σαφές εάν η τιμή του κολλεγίου αξίζει τον κόπο. Αλλά αυτή η συνειδητοποίηση αργούσε να μας εμφανιστεί. Το κολλέγιο ήταν τόσο σημαντικό μέρος της ζωής του αμερικανικού ονείρου τόσο καιρό, ώστε η λήψη φοιτητικών δανείων για την πληρωμή υψηλότερων και υψηλότερων λογαριασμών διδάκτρων φαινόταν λογική επιλογή.

Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο χτύπησε το οφειλόμενο οφειλόμενο φοιτητικό δάνειο 1 τρισεκατομμύριο δολάρια νωρίτερα το 2012. Οι φοιτητές απλώς προσπαθούσαν να βρουν έναν τρόπο να πληρώσουν για την εκπαίδευση που τους διαβεβαίωναν ότι χρειάζονταν οι γονείς και οι παππούδες τους.

Και εκείνοι οι απόφοιτοι κολλεγίων που φέρουν τεράστια δάνεια βρίσκονται άνεργοι. Το ποσοστό ανεργίας για νέους ενήλικες κάτω των 30 έχει κυμαινόταν γύρω στο 12%, σημαντικά υψηλότερη από την ανεργία 7,8% για τη χώρα συνολικά. Αυτό το ποσοστό δεν περιλαμβάνει επίσης τον αριθμό των νέων ενηλίκων που είναι υποαπασχολούμενος και να κερδίζουν λιγότερα από όσα πίστευαν ότι θα μπορούσε να τους επιβάλει το πτυχίο τους.

Είναι περίεργο το γεγονός ότι οι νεαροί ενήλικες αναβάλλουν την ιδιοκτησία σπιτιού όταν τρέμουν κάτω από το βάρος των φοιτητικών δανείων και έχουν ανησυχίες για τις προοπτικές σταδιοδρομίας τους;

Καθυστέρηση γάμου

Ένα άλλο αποτέλεσμα της αύξησης του χρέους φοιτητικών δανείων και της ανεργίας μεταξύ των Millennials είναι η καθυστέρηση τόσο του γάμου όσο και των παιδιών. Αυτή η καθυστέρηση χρησιμεύει συχνά ως περισσότερο απόδειξη της ιδέας της χιλιετίας ανωριμότητας, ενώ στην πραγματικότητα είναι μια εξαιρετικά πρακτική άποψη: Πώς είναι παντρεύομαι και να έχετε παιδιά μια καλή ιδέα όταν έχετε και φοιτητικά δάνεια και έχετε ασταθείς προοπτικές εργασίας;

Προσθέστε σε αυτό τη σταδιακή αλλαγή κουλτούρας σχετικά με την αναγκαιότητα του γάμου - οι Millennials γενικά δεν ντρέπονται με την προοπτική να ζήσετε μαζί ή να κάνετε παιδιά εκτός γάμου-και θα βρείτε λιγότερους 20άρηδες διάδρομος.

Αλλά η ιδιοκτησία σπιτιού δεν είναι μόνο συνηθέστερη μεταξύ των παντρεμένων ζευγαριών, είναι πιο οικονομικό. Δύο εισοδήματα (ή η δυνατότητα για δύο εισοδήματα, ακόμη και αν ο ένας σύζυγος δεν εργάζεται) είναι καλύτερα από ένα. Μάλιστα, ο Martin Gervais και ο Jonas D.M. Καταλήγουν οι Fisher στην εργασία τους Γιατί έχει πέσει η ιδιοκτησία σπιτιού μεταξύ των νέων; ότι

«Η μείωση της συχνότητας του γάμου μειώνει μηχανικά την ιδιοκτησία σπιτιού».

Οι νεαροί ενήλικες αναβάλλουν τις μεγάλες αποφάσεις της ενηλικίωσης - συγκεκριμένα το γάμο και τα παιδιά - λόγω της οικονομίας. Η ιδιοκτησία σπιτιού συμβαίνει να είναι ένα άλλο θύμα αυτής της καθυστέρησης.

Το μέλλον για τους Millennials

Όσον αφορά το θέμα, η τρέχουσα γενιά νέων ενηλίκων κάνει πραγματικά ό, τι καλύτερο μπορεί με τις κάρτες που τους έχουν μοιραστεί. Όμως, μεταξύ του βάρους των προσδοκιών των προηγούμενων γενεών και της ξαφνικής οικονομικής ύφεσης, θα είναι μακρύ για αυτούς να ανακάμψουν συναισθηματικά και οικονομικά.

Το γεγονός ότι πολλοί από τους μεγαλύτερους είναι tsk-tsking σχετικά με τον υποτιθέμενο φόβο τους για την ενηλικίωση δεν βοηθάει σχεδόν αυτή τη γενιά να τραβήξει τον εαυτό της από τις μπότες τους.

Αλλά δεν έχω καμία αμφιβολία ότι οι Millennials θα μπορούν να κάνουν ακριβώς αυτό. Μετά τη δύσκολη οικονομία και τις καθυστερήσεις που χρειάστηκε να περάσουν τα είκοσι τους, είμαι βέβαιος ότι αυτή η γενιά νεαρών ενηλίκων θα ανακαλύψει ότι τα καλά πράγματα έρχονται σε εκείνους που περιμένουν.

Και αυτό περιλαμβάνει την ιδιοκτησία σπιτιού.

Καθυστερείτε να αγοράσετε ένα σπίτι; Γιατί; Ποια άλλα εμπόδια στην ιδιοκτησία κατοικίας αντιμετωπίζει αυτή η γενιά;

Σχετικά με την Emily Guy Birken

Η Emily Guy Birken είναι βραβευμένη συγγραφέας, συγγραφέας, προπονητής χρημάτων και ειδικός συνταξιοδότησης. Τα τέσσερα βιβλία της περιλαμβάνουν Τα πέντε χρόνια πριν συνταξιοδοτηθείτε, Επιλέξτε τη συνταξιοδότησή σας, Κάντε την Κοινωνική Ασφάλιση να λειτουργήσει για εσάς, και Τέλος στο οικονομικό άγχος τώρα.