Όταν άρχισα να εργάζομαι μετά το κολέγιο, έφυγα από το να κερδίζω μερικές χιλιάδες δολάρια το χρόνο ως φοιτητής, κυρίως τρελές πλευρικές φασαρίες, κερδίζοντας 60.000 δολάρια ετησίως ως μηχανικός λογισμικού στην αμυντική βιομηχανία.
Ταν μια περιουσία. (ΑΚΟΜΑ ΕΙΝΑΙ!)
Κέρδιζα μισθό πλήρους απασχόλησης, αλλά εξακολουθούσα να έχω νοοτροπία στο κολέγιο.
Λίγες εβδομάδες πριν ξεκινήσω, ζούσα σε ένα σπίτι αδελφότητας που μοιραζόμουν ένα δωμάτιο 15 x 15 ′ με τον καλύτερό μου φίλο. Το δωμάτιό μας κατασκευάστηκε με τρόπο που τα κρεβάτια μας ήταν ενσωματωμένα στους τοίχους ως ημιμόνιμη κουκέτα. Δημιούργησε την εντύπωση ότι είχατε τα δικά μας μικρά μισά δωμάτια, τα λέγαμε «σοφίτες» και κάποια ιδιωτικότητα. Αλλά δεν το έκανες. Και ήταν μια χαρά.
Ένα τσόχα διαμερίσματος τεράστιος.
Τη μια μέρα ήμουν σε πατάρι, την άλλη είχα το δικό μου (κοινόχρηστο) διαμέρισμα.
Τα μάτια μου είδαν "πολυτέλεια", αλλά ο εγκέφαλός μου δεν είχε πιάσει ακόμα.
Και αυτό είναι το μάθημα που θέλω να μεταδώσω σήμερα: Όταν κάνετε αυτές τις σημαντικές μεταβάσεις, καθυστερήστε τη μετάβαση των δαπανών σας.
Κερδίστε σαν ενήλικας και ξοδέψτε σαν παιδί (κολέγιο) για όσο το δυνατόν περισσότερο.
Σιγά τον ηδονικό διάδρομο
Ο ηδονικός διάδρομος, ή η ηδονική προσαρμογή, είναι η ιδέα ότι επιστρέφουμε πάντα στο σχετικά σταθερό σημείο για την ευτυχία. Καθώς βιώνουμε θετικά και αρνητικά πράγματα, σιγά -σιγά επιστρέφουμε στο καθορισμένο σημείο.
Προσαρμοζόμαστε.
Καθώς απολαμβάνουμε ωραιότερα πράγματα, χρειαζόμαστε ωραιότερα και ωραιότερα πράγματα για να διατηρήσουμε την ευτυχία. Τους συνηθίζουμε.
Αυτό που ήταν ξεχωριστό είναι πλέον ρουτίνα... που αφαιρεί την «ιδιαιτερότητα».
Και τα πιο ωραία πράγματα είναι πιο ακριβά.
Αφού έζησα σε ένα σπίτι, δεν μπορούσα να φανταστώ να επιστρέψω σε ένα διαμέρισμα. Αλλά ο 23χρονος εαυτός μου φοβόταν ένα διαμέρισμα 1.000 τετραγωνικών ποδιών με δύο υπνοδωμάτια και ένα μπάνιο. (αν και μέρος του εαυτού μου δεν θα με πείραζε να έχω τις ευθύνες ενός διαμερίσματος!)
Αυτό χαιρετίζει επίσης μια άλλη ιδέα, γνωστή ως εφέ Diderot. Είναι μια κλασική ιστορία ενός Γάλλου φιλόσοφου που πήρε ένα πολύ ωραίο κόκκινο φόρεμα ως δώρο. Αλλά οι κρυφοί κίνδυνοι του φορέματος, και είναι ωραίο, ήταν ότι έκανε όλα τα άλλα πράγματα να μην φαίνονται τόσο ωραία σε σύγκριση. Έτσι αναβάθμισε αυτά για να ταιριάζει με το φόρεμα. Αυτό επεκτάθηκε σε πράγματα στο σπίτι του άσχετα με τα ρούχα του, όπως το τραπέζι γραφής και τα αποτυπώματα του. Χρεώθηκε για να τα πληρώσει όλα αυτά και το γνωρίζουμε τώρα ως το φαινόμενο Ντιντερό.
Αυτό συμβαίνει συνεχώς με άτομα που μετακομίζουν σε νέο σπίτι. Όχι μόνο πρέπει να το γεμίσετε, αλλά πρέπει να το γεμίσετε με "πράγματα που φαίνονται σωστά!" Αν ξοδεύετε μόνο μερικές εκατοντάδες χιλιάδες σε ένα σπίτι, θα το γεμίζατε με μεταχειρισμένα έπιπλα που αγοράσατε από ένα Craigslist; Πιθανώς όχι.
Εάν μετακομίσατε σε ένα διαμέρισμα και περιμένατε να μείνετε για ένα χρόνο, ένας μεταχειρισμένος καναπές από το Craigslist δεν είναι τόσο κακός! (έχουμε ακόμα ένα γραφείο που πήραμε δωρεάν από το Craigslist, τώρα χρησιμοποιείται ως χώρος αποθήκευσης στο υπόγειό μας)
Το μάθημα εδώ είναι να επιβραδύνετε τον διάδρομο όσο καλύτερα μπορείτε. Καταπολεμήστε την παρόρμηση του εφέ Diderot. Αποφύγετε αυτούς τους πειρασμούς.
Αλλά πώς το κάνετε αυτό;
Κρατήστε τη νοοτροπία του «φτωχού κολεγιακού παιδιού»
Το πρώτο ή τα δύο μου χρόνια, έζησα σαν φοιτητής.
Knewξερα ότι δεν θα έμενα στο ίδιο διαμέρισμα μετά τη λήξη της μίσθωσης ενός έτους, οπότε δεν πήρα ωραία έπιπλα. Πήραμε κάποια πράγματα στο Craigslist, πήγαμε στην τοπική μας Goodwill και αγοράσαμε σχετικά φθηνά έπιπλα που ήταν σε αξιοπρεπή κατάσταση.
Όταν μετακομίσαμε, απλώς το δώσαμε πίσω στην Καλή Θέληση! (δεν υπάρχουν έπιπλα για μετακίνηση!)
Δεν περιορίστηκα να κάνω κάτι διασκεδαστικό. Έκανα ακόμα παρέα με φίλους, έβγαινα τα Σαββατοκύριακα και πήγαινα ταξίδια. Κρατούσα πάντοτε στο μυαλό μου αυτή τη φτωχή νοοτροπία των παιδιών του κολεγίου όποτε ξόδευα χρήματα. Όταν πηγαίναμε για διακοπές, κάναμε οδικά ταξίδια στο Ocean City και μείναμε τέσσερα άτομα σε ένα δωμάτιο.
Διατηρώντας τις δαπάνες μου όσο το δυνατόν πιο λιτές, μπόρεσα να εξοικονομήσω πολλά χρήματα.
Δεδομένου ότι ξεκινούσα από το μηδέν (καλά, αρνητικά αν υπολογίσετε τα φοιτητικά δάνεια), έπρεπε να δημιουργήσω το πολεμικό μου στήθος και αυτό ήταν το συμβιβασμό που σκεφτόμουν.
Επενδύστε επιθετικά τις αποταμιεύσεις
Ξέρουμε ότι ο χρόνος είναι ο καλύτερός σου φίλος όταν πρόκειται για επενδύσεις.
Πήρα όλες τις αποταμιεύσεις μου και τις έβαλα στο πρόγραμμα 401 (k) της εταιρείας μου. Ανέβαζα τις ετήσιες συνεισφορές μου, σχεδόν έπιανα τον πάτο του S&P 500 στα τέλη του 2003 και στις αρχές του 2003, και έκτοτε έκανα αυτό το κύμα. Υπήρχε μεγάλη ύφεση το 2008, αλλά ο S&P 500 ήταν 995 τον Ιούνιο του 2003 (ο πρώτος μήνας εργασίας μου) και τώρα βρίσκεται περίπου στις 2.800 τον Μάρτιο του 2019.
Οι συνεισφορές μου εκείνα τα πρώτα χρόνια μου έδωσαν ένα τεράστιο ξεκίνημα, ακόμη και με τη Μεγάλη cessφεση, και αυτό ήταν που με ώθησε να εξοικονομήσω χρήματα. Δεν έκανα τυφλή ανταλλαγή, αποφάσισα να μην ξοδέψω πολλά σε αυτοκίνητο ή διαμέρισμα, ώστε να μπορώ να το αποθηκεύσω για συνταξιοδότηση.
Δεν ειχα «Πρόωρη συνταξιοδότηση» ή ΠΥΡΟΣΒΕΣΗ στο μυαλό μου, αλλά ήξερα ότι ήθελα να αποσυρθώ άνετα. Αυτό σήμαινε εξοικονόμηση χρημάτων.
Το κλειδί σε αυτή τη στρατηγική είναι η χρήση αυτών των αποταμιεύσεων για μακροπρόθεσμες επενδύσεις. Ξεκινήστε τώρα το χαρτοφυλάκιο επενδύσεών σας, όταν τα έξοδα είναι χαμηλά και μπορείτε να ζήσετε σαν ένα φτωχό παιδί κολλεγίου, και μπορείτε να μειώσετε τις επενδυτικές σας συνεισφορές αργότερα και ΑΚΟΜΑ να προχωρήσετε.
Αυτή είναι μια πρωταρχική περίπτωση για το πώς η έξυπνη εργασία κερδίζει τη σκληρή δουλειά. Η επένδυση από νωρίς είναι το έξυπνο έργο.
Ας το επεξηγήσουμε με δύο ακραίες περιπτώσεις… Early Ellie και Late Larry.
Και οι δύο ξεκινούν να εργάζονται στα 20 και θέλουν και οι δύο να «συνταξιοδοτηθούν» στα 60 τους. Η αγορά επιστρέφει 7% ετησίως, σε μηνιαία βάση.
- Η Early επενδύει επιμελώς 100 $ το μήνα για δέκα χρόνια. Σταματά να συνεισφέρει όταν γίνεται 30, αλλά αφήνει τα χρήματα στην αγορά για τα επόμενα τριάντα χρόνια μέχρι τα 60 της.
- Ο Λάρι περιμένει δέκα χρόνια πριν ξεκινήσει να επενδύει 100 δολάρια το μήνα στο χρηματιστήριο για τα επόμενα τριάντα χρόνια μέχρι να είναι επίσης 60 ετών.
Ποιος καταλήγει με περισσότερα χρήματα; Η Έλι που έχει συνεισφέρει προσωπικά 12.000 δολάρια ή ο Λάρι που έχει συνεισφέρει προσωπικά 36.000 δολάρια;
- Έλλη - $ 141.303,76
- Λάρι - $ 122.708,75
Η Ellie κερδίζει 42,595,01 $ - Είχε επιπλέον 18,595,01 $ κέρδη και συνέβαλε 24,000 $ λιγότερο.
Δώστε στον εαυτό σας ένα πλεονέκτημα.
“Starve & Stack”
Αυτή η ιδέα είναι πολύ παρόμοια με αυτή που είδα για πρώτη φορά σε μια δημοσίευση επισκέπτη Οι προϋπολογισμοί είναι σέξι, ένα από τα αγαπημένα μου ιστολόγια και τους παλαιότερους φίλους blogging.
Περιορίστε ό, τι μπορείτε («πεινάτε») και τοποθετήστε το υπόλοιπο σε επενδύσεις («στοίβα»).
Αν διαβάσετε ποτέ για συγχώνευση εταιρειών, συχνά μιλούν για "συνέργειες" και "εξοικονόμηση κόστους" ως λόγους συγχώνευσης. Όταν παντρεύεστε, συχνά παίρνετε το ίδιο. Το κόστος σας δεν θα μειωθεί στο μισό, αλλά αν δεν ζούσατε μαζί, η συμβίωση θα μειώσει το κόστος ενοικίου ή υποθήκης. Θα μοιραστείτε πολλά πάγια έξοδα, όπως καλωδιακή τηλεόραση και υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, που διαφορετικά πληρώνατε μεμονωμένα.
Η στρατηγική προτείνει να προσπαθήσετε να πάρετε αυτές τις εξοικονομήσεις κόστους και να τις επενδύσετε τώρα. Αλλά η λαμπρότητα της προσέγγισης είναι να προτείνουμε να το κάνετε μόνο για περιορισμένο χρονικό διάστημα - 18 έως 24 μήνες. Εάν μπορείτε να φτάσετε στους 18 μήνες, οι πιθανότητες είναι ότι η συνήθεια θα παραμείνει για πολύ περισσότερο.
Όταν ρώτησα τον Νικ για αυτό, είπε ότι «Πολλοί έχουν διατηρήσει τις αποταμιεύσεις αλλά με διαφορετικό τρόπο. Το Starve and Stack προορίζεται για εξοικονόμηση ΜΟΝΟ για συνταξιοδότηση. Κανονικά, τώρα που έχουν καθιερωθεί οι καλές συνήθειες, οι πελάτες θα συνεχίσουν να εξοικονομούν επιθετικά, αλλά για μια προκαταβολή, μεγαλύτερο ταμείο βροχερής ημέρας κ.λπ. »
Αλλά ακόμα κι αν δεν τηρήσετε, θα έχετε ακόμα ένα τεράστιο προβάδισμα στις αποταμιεύσεις συνταξιοδότησης. Και ισχύει για κάθε φορά που αυξάνετε το εισόδημα του νοικοκυριού!
Ο Νικ πρόσθεσε επίσης ότι «… η πείνα και η στοίβα δεν ΠΡΕΠΕΙ να είναι το 50% του εισοδήματος του νοικοκυριού σας. Εάν αυτό δεν είναι εφικτό για μια οικογένεια, δοκιμάστε να εξοικονομήσετε 25-40%. Όλα θα είναι πολύ ωφέλιμα μακροπρόθεσμα, μην αφήνετε τη σημασιολογία να σας σταματήσει ».
Μην αφήσετε το τέλειο να είναι ο εχθρός του καλού - εξοικονομήστε όσο μπορείτε γιατί θα σας βοηθήσει να ξεκινήσετε με άλμα.