Op 30 oktober 2015 heeft het Securities and Exchange Committee gestemd voor Titel III van de JOBS Act (Jumpstart Our Business Startups). Titel III zou niet-geaccrediteerde investeerders in startups laten investeren.
Een geaccrediteerde belegger is iemand met een nettowaarde van ten minste een miljoen dollar, exclusief hun hoofdverblijfplaats, of een inkomen van ten minste $ 200.000 elk van de afgelopen twee jaar ($ 300k als u getrouwd). Het is een hoge lat.
In de afgelopen drie jaar heb ik in de zes cijfers geïnvesteerd in verschillende 'angel'-investeringen (voor aandelen, converteerbare obligaties, hybrides daarvan) in ongeveer 10 bedrijven. Allemaal op zoek naar dat zoet zoet passief inkomen.
Het aantal straight equity deals (ik geef geld, ik krijg equity) is klein (2).
Eén bedrijf keerde het kapitaal terug, met een klein verlies (10%) en één bedrijf zal waarschijnlijk een volledig verlies zijn. De rest is in goede vorm en doet regelmatige uitkeringen of tijdige rentebetalingen op de schuld.
Al met al heb ik een tragedie vermeden. Ik ben ook achtergebleven bij de S&P500 met een ruime marge (geen nauwkeurige benchmark voor deze klasse van investeringen, maar daar zou het geld zijn geweest).
Als ik kon, zou ik het volledig vermijden. Dit is waarom.
Een waarschuwing - ik zal en heb, na het schrijven van dit bericht, angel geïnvesteerd in projecten waarin ik geloofde en wilde slagen. Ik ben niet tegen het idee om engelen in zijn geheel te investeren, ik zie gewoon niet dat het een manier was voor mij rendement te genereren. Misschien is dat een reden waarom mijn eerste poging zo slecht was? Wie weet, maar ik wilde dit beetje verduidelijking toevoegen omdat ik denk dat de bedoeling (rendement vs. ondersteuning) is een belangrijk onderscheid.
Je bent gewoon aan het gokken
Mijn eerste investering ooit was in een klein biotechnologiebedrijf in het middenwesten voor een paar duizend dollar.
Mijn vriend (laten we hem Frank noemen) die me kennis liet maken met het idee, vertelde me dat het gokken was. Frank wedde op zijn vriend (laten we hem Ernie noemen), die erg slim was en academisch gekwalificeerd. Frank investeerde in het creëren van een persoonlijke bescherming tegen Ernie's succes. Als Ernie miljoenen verdiende aan dit bedrijf, zou Frank tienduizenden verdienen. Het was in zekere zin gebouwd om verliezen te vieren en ervoor te zorgen dat Frank niet jaloers zou zijn op zijn vriend Ernie. Is logisch.
Frank maakt het heel erg duidelijk dat dit is gokken. Wat ik later zou zeggen is dat het is allemaal gokken.
Als angel investor heb je controle over niets. Elke schijn van invloed die je denkt te hebben is denkbeeldig. Zelfs als je vaardigheden hebt die het succes van het bedrijf wezenlijk kunnen beïnvloeden, ben je er niet elke dag. Uitvoering overtreft ideeën elke keer weer en hoewel je benzine op een vuur kunt gieten, kun je het niet starten. Of herstart het als het uitgaat.
U geeft dus in feite geld, in de hoop op een uitbetaling, en u kunt niet eens betrouwbaar weten hoe waardevol uw investering is.
Het is dus net als met gokken. In het donker. Zonder de gratis drankjes.
Ik kan kansen niet evalueren
Ik wist dat ik aan het gokken was toen ik de kansen benutte.
Wat ik niet wist, was dat ik slecht ben in het evalueren van hen - ik denk dat ik het bedrijf kan begrijpen, ik denk dat ik de markt kan begrijpen, maar dat doe ik niet. Je kunt het niet begrijpen door een paar kranten te lezen, je moet in de markt zijn. Of ken mensen die in het vak zitten die er namens u naar kunnen kijken.
De pro's streven ernaar om 1 eenhoorn te krijgen, 3 die watertrappelen en 6 die naar nul crashen. En de pro's hebben toegang, ik niet. Ze hebben experts, dealflow en andermans geld. In feite is het niet vergezocht om te zeggen dat ik alleen de deals zie die ze doorgeven. Of, waarschijnlijker, zijn te klein voor hen.
Dus ik gok in een spel waar ik slecht in ben! Tot zover goed!
Het is illiquide... wat klote is.
Tim Ferriss heeft herhaaldelijk gezegd dat hij van angel investing houdt omdat het illiquide is. Hij kent zijn eigen emoties en weet dat de verleiding om een bedrijf te verkopen als het failliet is te groot is, dus hij investeert graag in bedrijven waar er geen marktwaarde is en hij niet gemakkelijk kan verkopen. De investering beheert zijn emoties.
Ik heb er geen probleem mee om de beurs te zien dalen. Sterker nog, ik zie het als een koopkans, omdat ik van plan ben dit voor vele jaren vast te houden.
ik heb er veel gekocht dividendaandelen die in de laatste grote recessie eind 2009 en 2010 in elkaar geslagen werd. Ze zijn nu aanzienlijk gestegen, dus zelfs als er grote bewegingen zijn (zoals begin 2016 en eerder) tijdens de Griekse schuldencrisis) staan ze nog in het groen en dat verzacht de paniek iets.
Het is niet leuk
Ik weet niet waarom ik het in mijn hoofd heb gekregen dat het leuk zou zijn om engelen te investeren. In werkelijkheid is het niet anders dan, laten we zeggen, crowdfunding beleggen in onroerend goed.
Je geeft per definitie geld en bent stil. Het is leuk om uw investeringen in het wild te zien, hun ding doen, maar u betaalt te veel voor dat gevoel van plezier. 🙂
Om heel eerlijk te zijn, vind ik het fijn dat ik op de aandelenmarkt kan investeren, geld kan verdienen en geen hoofdpijn heb. Als een aandeel daalt, heb ik niemand om boos op te zijn. Als een aandeel omhoog gaat, heb ik nog steeds mensen waarmee ik het kan vieren. Het is mooi en mechanisch en ik denk dat dat is hoe ik het leuk vind.
En als ik echt wil gokken, kan ik naar Las Vegas vliegen en het doen voor veel minder dan wat in een engeleninvestering zou gaan.
Als ik cashflow wil, en zelfs als ik net begin, dan kan ik er wat in druppelen beleggen in onroerend goed voor minder dan $ 1.000.
Wil je het nog steeds doen?
Als ik je niet heb overtuigd van de dwaasheden van engelbeleggen, kan ik een paar ideeën delen die sommige van deze factoren kunnen verminderen. De beste manier is door de pro's op te stellen in een fonds of via een syndicaat.
Koop in een fonds of syndicaat dat engelbeleggingen doet en leef plaatsvervangend - check out Engelenlijst en MicroVentures. Onthoud dat u een geaccrediteerde belegger moet zijn (nettowaarde $ 1 mm + of $ 200.000 jaarinkomen) en die fondsen zullen proberen dit te bevestigen, meestal door u te laten getuigen dat u er een bent op straffe van meineed.
Een syndicaat is waar u investeert met een hoofdinvesteerder (hoofd van het syndicaat) en hen een deal carry of een percentage van de winst betaalt (15-25%). Wanneer u lid wordt van een syndicaat, kunt u ervoor kiezen om samen met de lead al dan niet deel te nemen aan een bepaalde investering. Met een fonds zet je je geld in en kijk je passief toe.
In beide gevallen ben je nog steeds aan het gokken en ben je nog steeds een slechte beoordelaar van kansen.
Er zijn investeringsgroepen, in wezen sociale groepen met een investeringscomponent. Ze zijn vaak goed voor netwerkdoeleinden en worden beter in evaluaties. Ik ben nog nooit eerder lid geweest van een, ik ben naar een paar vergaderingen geweest en ik kan zien dat het erg leuk zou zijn om erbij betrokken te zijn.
Als alternatief, als je een engel wilt investeren om een vriend te helpen, is dat fantastisch. Het is als geld lenen aan familie of vrienden, verwacht het nooit meer te zien. Wees niet boos als dingen niet lukken, het combineren van geld en vriendschappen is erg moeilijk.
Heb je engel geïnvesteerd? Wat zijn uw gedachten erover?