IHet begon allemaal in juli 2008, toen mijn blog, Good Financial Cents, werd geboren.
Ik heb altijd een passie gehad voor het onderwijzen van mensen over de basisprincipes van beleggen en financiële planning en ik heb die opwinding naar een heel nieuw niveau getild met het maken van de blog.
Ik had het geluk dat ik onlangs onafhankelijk was geworden en na wat overtuigingskracht, stond mijn nieuwe beursvennootschap me toe om te gaan bloggen.
Wat destijds jammer was, was dat ik een Series 7 Registered Representative was, wat in feite betekende dat ik commissies kon ontvangen op de verkoop van bepaalde beleggingsproducten.
Hoewel mijn Series 7 slechts een fractie van mijn totale bedrijf uitmaakte, viel ik nog steeds onder de volledige regelgeving van FINRA (Financial Industry Regulatory).
Wat betekent dat?
Onder volledige regelgeving van FINRA staan betekent in wezen dat om een blogpost, video of iets op mijn site te publiceren, alles eerst via mijn compliance-afdeling moest worden uitgevoerd.
Dat betekende dat ik het artikel zou schrijven, het artikel samen met het indieningsformulier naar compliance zou faxen en vervolgens zou wachten op de goedkeuring per e-mail om het artikel te publiceren. artikel dat tussen de drie en zeven werkdagen zou duren, druk de goedkeuring af om in ons filiaalbestand te bewaren en breng vervolgens eventuele wijzigingen aan voordat publiceren.
Ik moest goedkeuring krijgen voor elk afzonderlijk artikel Ik heb op mijn site gepubliceerd. Dat waren toen ruim 800 artikelen!
Stel je voor dat je dat probeert bij te houden. Ik beloof je dat het niet leuk is.
Het proces was een nachtmerrie, maar na bijna een jaar op deze manier te hebben gedaan, hebben mijn assistent en ik het systeem zo goed mogelijk geperfectioneerd. Zelfs bij de hoogste efficiëntie waren mijn assistent en ik geld aan het uitgeven vijf tot tien uur per week alleen bezig met het compliance-aspect - en dat had niets te maken met het daadwerkelijk schrijven van het artikel, het plaatsen van het artikel, het oppoetsen van het artikel en het afhandelen van iets anders op de achterkant van mijn website.
Wat het bloggen nog erger maakte, was dat het moeilijk was om een stem te hebben. Mijn blogartikelen moesten altijd "evenwichtig" zijn en het was mij verboden opmerkingen te maken zoals:
"Ik hou van de Roth IRA en ik denk dat het een van de grootste dingen is die ooit zijn gemaakt!"
Ik zou eerder iets moeten zeggen als:
"Ik moedig elke belegger aan om de Roth IRA te beschouwen als onderdeel van uw investeringsplan".
Ik klink als een verdomde politicus. Ugh!
Onnodig te zeggen dat het runnen van de blog een tijdrovend proces was als je tijd toevoegt om nalevingsproblemen te beheren!
Meer dan twee jaar deed ik het op deze manier en was ik erg jaloers op mijn geregistreerde beleggingsadviseur tegenhangers die vrij op hun blog konden posten omdat ze hun Series 7-effecten hadden laten vallen licenties.
Ik ga niet liegen, ik was jaloers!
Ik was niet alleen jaloers, ik was ook gefrustreerd. Ik ben het type man waar als ik iets wil zeggen, ik het wil zeggen. Als ik iets wil doen, wil ik het doen. Ik wil geen toestemming vragen om te spreken. De hele tijd dat ik mijn blog op deze manier runde, zo voelde het.
Ik moest toestemming krijgen om te zeggen wat ik wilde zeggen. En dat is niet cool.
Wat stuurde me over de rand?
Naast dat mijn blog zwaar wordt gecontroleerd en gereguleerd, gold dat ook voor mijn aanwezigheid op sociale media. Dat waren Twitter, Facebook, LinkedIn, YouTube en al het andere op het gebied van sociale media.
Dus ik ben een beetje een Twitter-holic #proudofit
Toen ik op Twitter begon, moest ik mijn Twitter-profiel laten goedkeuren door compliance. Het werd goedgekeurd en in een gesprek dat ik had met mijn oude compliance officer, zei ze tegen me:
“Wees voorzichtig met wat je tweet of post op Facebook. Zolang je binnen dezelfde richtlijnen blijft als je blog, zou het goed moeten komen."
Ik nam haar advies ter harte en voor het volgende jaar was ik aan het tweeten en Facebooken als een storm!
In juli 2010 bracht mijn beursvennootschap een bericht uit waarin stond dat als adviseurs op Facebook en Twitter zouden zitten, alles vooraf moest worden goedgekeurd voordat het werd gepubliceerd.
Ik las dat en moest letterlijk bijna kotsen.
Dat kan toch niet kloppen?
Wil je dat mijn Facebook-statusupdates vooraf worden goedgekeurd?
Of als iemand mij een bericht zou sturen op Twitter en ik zou willen @reply hen, zou ik mijn reactie moeten indienen bij mijn compliance-afdeling en wachten op hun goedkeuring voordat ik kan spreken?
Nee, er is geen manier dat het zo zou kunnen zijn, dat is krankzinnig!
Helaas was het misschien krankzinnig, maar het was de realiteit. In een gesprek met mijn nieuwe compliance officer onthulde ze me dat mijn diepste angsten waar waren: alle communicatie via sociale media zou vooraf moeten worden goedgekeurd.
In een poging om met hen te praten, legde ik ze het volgende scenario voor:
Laten we doen alsof het vrijdagavond is en dat mijn familie en ik naar Applebee's gaan voor het avondeten, en ik wil op mijn Facebook-pagina komen terwijl ik aan het eten ben om te zeggen:
"Bij Applebee's met de fam die een geweldige tijd heeft."
De vereiste voorafgaande goedkeuring voor communicatie via sociale media zou betekenen dat ik zou moeten wachten tot maandagochtend, de volgende werkdag, om die exacte Facebook-update in te typen, fax het naar mijn compliance-afdeling, wacht dan drie tot vijf werkdagen totdat ze het goedkeuren, en dan, zolang ze het goedkeuren, kan ik het op mijn Facebook publiceren bijwerken ongeveer een week na het feit Ik ging met mijn familie naar Applebee's?
Haar simpele reactie in één woord was "Ja".
Ik voelde me verslagen.
Enigszins emotioneel
Ik kan me niet alle emoties herinneren die op dat moment door mijn hoofd gingen, maar ik verzeker je dat geen van hen goed was. Ik kon het niet geloven.
Ik wilde ruzie maken. Ik wilde schreeuwen en schreeuwen, maar ik wist dat het me nergens zou brengen. Ik wist dat dit een zakelijke beslissing was en hoewel ze vonden dat ze het juiste deden voor hun adviseurs, hadden ze in mijn ogen absoluut ongelijk.
*Ik denk dat ik ter verdediging moet zeggen dat ze nu een archiveringsprogramma hebben uitgebracht dat alle sociale media-updates worden gearchiveerd, waardoor hun adviseurs niet kunnen tweeten of Facebook kunnen updaten zonder voorafgaande goedkeuring.
Ik moet ook vermelden op het moment van dit gesprek, dat ik dat al aan het doen was. Ik had al een archiveringsdienst ingehuurd en betaalde ze $ 50 per maand om al mijn sociale media-inhoud te archiveren ook al hadden ze me nooit geadviseerd om dat te doen, maar ik dacht dat het een wijs besluit van mijn kant zou zijn om te doen het.
Het is tijd
Toen ik met mijn compliance officer aan de telefoon was, wist ik dat het tijd was. Ik wist dat er geen manier was om in deze hoedanigheid te opereren en nog steeds te functioneren en nog steeds gelukkig te zijn. Ik geloof 1000% dat sociale media en alles wat online is niet alleen de weg van de toekomst is, maar het is het heden – en als ik strategisch wil blijven groeien, dan moet ik de vrijheid hebben van een traditionele ondernemer. Het was tijd om los te laten en mijn eigen RIA (Registered Investment Adviser) te starten.
Ik wil je niet vervelen met de details over het onderzoek dat ik ben begonnen om erachter te komen wat mijn opties waren, maar uiteindelijk wat er moest gebeuren was om mijn eigen geregistreerde beleggingsadviesbureau op te richten (wat ik deed: Alliance Wealth Management, LLC). Ik moest mijn Series 7 laten vallen, waardoor ik niet meer in staat was om nog een commissie te verdienen.
Mijn bedrijf zou 100% op vergoedingen gebaseerd zijn, en dat is alles.
Zoals ik eerder al zei, was bijna 90% van mijn bedrijf al gebaseerd op vergoedingen, maar ik had wel een percentage van het inkomen dat uit commissies kwam dat alleen verdiend kon worden als ik een Series 7 had. In de financiële sector noemen we dit een “trail”.
Kus $ 36k Vaarwel
Op basis van de paden die ik ontving, Ik stond op het punt om ongeveer $ 36.000 aan bruto-inkomsten op te geven door de overstap te maken. Voordat je begint te denken dat ik een multimiljonair ben en $ 36.000 niet veel voor me betekent, ik verzeker je dat het dat wel doet.
Ik bouw al meer dan tien jaar aan mijn bedrijf en om dat bedrag op te geven alleen maar om op Facebook en Twitter te komen, was een zware pil om te slikken. Zoals je je kunt voorstellen, was het voor mijn vrouw een nog moeilijkere pil om te slikken!
Het is geen beslissing die ik van de ene op de andere dag heb genomen, maar wel een die zwaar op mijn hart drukte. Ik heb altijd geloofd dat als je het potentieel of de capaciteiten hebt om doe waar je van houdt, om te doen waar je gepassioneerd over bent, om 's ochtends wakker te worden en te gaan doen wat je droom is, dan moet je er achteraan.
Ik wist dat ik een aanzienlijk deel van mijn inkomen zou mislopen, maar ik wist ook dat met de vrijheid die ik zou hebben om mijn eigen RIA, niet alleen om mijn financiële planningsbedrijf op de markt te brengen, maar om extra inkomsten uit mijn blog te halen, die ik uiteindelijk zou goedmaken ervoor.
Was ik 100% zeker? Absoluut niet.
Geloofde ik 100% in mezelf? Ik absoluut.
Dus ik haalde de trekker over.
Uiteindelijk heb ik in januari 2011 de beslissing genomen om er gewoon voor te gaan. Ik wist in mijn hart dat dit was wat ik moest doen. Om deze overgang te maken, wilde ik er zeker van zijn dat ik niet alleen de klanten opgaf waar ik jaren mee had gewerkt, en de relaties die ik had opgebouwd alleen omwille van mijn droom. Ik wilde er zeker van zijn dat er voor mijn klanten gezorgd zou worden toen ik deze sprong maakte.
De klanten die ik had via het trailgedeelte van mijn bedrijf, werden verplaatst naar een van mijn voormalige partners, die met mij in hetzelfde gebouw werkt.
Ik voelde me goed bij deze beslissing en wist dat deze persoon goed voor deze klanten zou zorgen, zodat ik me kon concentreren op het opbouwen van mijn bedrijf zoals ik dat wilde.
Uiteindelijk draaide het allemaal om vrijheid. En heb nu volledige controle over mijn lot en ik zou niet anders willen 🙂
Heb je ooit een gewaagde stap gezet om je droom te volgen? Hoe groot was de kans? Wat heeft je uiteindelijk ertoe gebracht om de stap te zetten?