Εγώ ήταν ενθουσιασμένος σήμερα που καλωσόρισε πίσω έναν καλό μου φίλο, τον SSG Chris Henry, από την πολυετή ανάπτυξη του από το Αφγανιστάν.
Ο Κρις και εγώ ήμασταν καλοί φίλοι από το λύκειο και περάσαμε πολλές ασκήσεις μαζί όταν μπήκε στην Εθνική Φρουρά λίγα χρόνια μετά από μένα. Wasταν τόσο υπέροχο που ήμουν στην τελετή υποδοχής για να δω τον Chris να αγκαλιάζει τη γυναίκα του Sabine για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό.
Αυτό που κάνει την ιστορία τους τόσο ξεχωριστή είναι ότι η Sabine είναι στην πραγματικότητα από τις Κάτω Χώρες και προσπαθεί να το πάρει η βίζα της εγκρίθηκε να είναι εδώ στις ΗΠΑ Υποτίθεται ότι ήταν εδώ πριν από μήνες, αλλά τα πράγματα καθυστέρησαν συνεχώς. Στη συνέχεια, από καθαρό θαύμα, τελικά εγκρίθηκε μόλις δύο ημέρες πριν ο Chris επρόκειτο να επιστρέψει στο σπίτι. Μιλήστε για καλό timing, σωστά; Νόμιζα ότι η ιστορία τους ήταν τόσο ωραία που ζήτησα από τη Sabine να μοιραστεί την ιστορία του πώς γνωρίστηκαν και τι πέρασε για να υπηρετήσει τον άντρα της στο εξωτερικό.
Η ιστορία του Κρις και της Σαμπίν.
Novemberταν Νοέμβριος του 2006 και επισκεπτόμουν τις μητέρες μου που είναι στιλίστρια νυχιών στις ΗΠΑ Ένα κορίτσι που ήρθε κοντά της για να της φτιάξει τα νύχια (η Έιμι με έβγαλε και τότε ήταν που ο Κρις κι εγώ αρχίσαμε να κρεμιόμαστε έξω. Wasμουν εκεί για μια εβδομάδα και έπρεπε να επιστρέψω στην Ολλανδία. Ο Chris και εγώ μιλήσαμε στο MSN chat πολύ, αλλά μια μέρα ανακάλυψε τον αριθμό του κινητού μου και με πήρε τηλέφωνο. Φεβρουάριος 2007 Πήγα στον Chris για μια εβδομάδα για να περάσω χρόνο μαζί του για τα γενέθλιά του. Μετά από αυτό, ήταν ξανά στο MSN και στο τηλέφωνο για να παραμείνει σε επαφή.
Τον Απρίλιο του 2007 ήρθε στην Ολλανδία για να συναντήσει την οικογένειά μου και να δει την Ολλανδία. (είχε μεγάλο πολιτισμικό σοκ αλλά του άρεσε πολύ). Μετά από εκείνη την επίσκεψη έπρεπε να επιστρέψει στις πολιτείες και πάλι ήμασταν πίσω στον υπολογιστή και το τηλέφωνο. Οι λογαριασμοί τηλεφώνου μας ήταν πολύ ακριβοί αλλά αξίζει τον κόπο. Το καλοκαίρι ήμουν με τον Chris για 3 εβδομάδες τον Αύγουστο του 2007. Ταν η πρώτη φορά που θα περάσαμε περισσότερο από μία εβδομάδα μαζί
Η πρόταση
Μεταξύ Απριλίου και Αυγούστου 2007, ο Chris ήταν πολύ απασχολημένος με το να μου ζητήσει το χέρι από τη μαμά και τον μπαμπά και μου έκανε πρόταση γάμου στα γενέθλια του πατέρα μου. Το βράδυ είχε κάποια ανάμεικτα συναισθήματα επειδή η μητέρα του Chris έλαβε την είδηση ότι είχε καρκίνο του μαστού. Τα πάει καλά τώρα 2 χρόνια χωρίς καρκίνο. Wasταν δύσκολες στιγμές γιατί έπρεπε να επιστρέψω στην Ολλανδία και ο Chris έπρεπε να αντιμετωπίσει την ασθένεια της μαμάς του. Μακάρι να μπορούσα να ήμουν εκεί για εκείνον και την οικογένειά του. Novemberταν Νοέμβριος του 2007 που ο Chris μου είπε στο τηλέφωνο ότι επρόκειτο να αναπτυχθεί στα τέλη του 2008.
Ερχεται η νύφη
Παντρευτήκαμε στις 8 Ιανουαρίου 2008 στην Ολλανδία. Μετά τον γάμο μας είχα καλοκαιρινές διακοπές 3 εβδομάδων και δεν μπορούσα να το αντέξω, ότι επρόκειτο να δω τον σύζυγό μου για μόλις 3 εβδομάδες προτού αποσταλεί. Η δουλειά μου είναι σε κατάστημα ρούχων ως διευθυντής καταστήματος και μίλησα με το αφεντικό μου για όλη την κατάσταση στην οποία βρισκόμασταν ο Κρις και εγώ. Το αφεντικό μου έδωσε τα μπράβο μου για να είμαι με τον Chris για 3 μήνες που ήταν Ιούνιος, Ιούλιος και Αύγουστος. Σε αυτούς τους 3 μήνες εμείς κάναμε τον δεύτερο γάμο μας για την οικογένεια και τους φίλους στην Αμερική που ήταν στις 5 Ιουλίου 2008. Μετά από τους καταπληκτικούς 3 μήνες έπρεπε να επιστρέψω. Wasταν πολύ δύσκολο γιατί δεν ήξερα πότε θα ξαναβρεθούμε.Είχαμε λίγη τύχη επειδή ο Chris ήταν σπίτι μετά από εντατική εκπαίδευση στις ΗΠΑ πριν φύγει για τις αποστολές του. Αποδείχθηκε ότι επρόκειτο να είναι σπίτι για μια εβδομάδα τον Νοέμβριο του 2008 και χρειάστηκα μια εβδομάδα για να τον δω και να τον αποχαιρετήσω. Όταν πήγαινα να φύγω από την Ολλανδία για να τον δω, μου είπε ότι θα ήταν σπίτι για 2 ημέρες. Ήταν φρικτό. Εγώ πέταξε την Κυριακή Νομίζω ότι ήταν, πάλεψα με το jet lag μου για να περάσω χρόνο και βγήκαμε για δείπνο με μερικούς φίλους εκείνο το βράδυ. Το επόμενο πρωί ο Chris έπρεπε να μαζέψει τα πράγματά του και οδηγήσαμε στο Fort Riley. Όταν ήμασταν εκεί ακούσαμε ότι έφευγε εκείνο το βράδυ. Theταν το πιο δύσκολο αντίο EVER !!!
Μήνες πετούσαν. πολύ αγχωτικούς μήνες. Και τον Απρίλιο του 2009 ήταν σπίτι για την Ε & Α για 2 εβδομάδες. Τελικά επρόκειτο να τα ξαναπούμε. Superταν υπέροχο, περάσαμε όλο το χρόνο που είχαμε μαζί και την οικογένεια και τους φίλους. Μετά τις 2 εβδομάδες που έφυγε ο Κρις μια μέρα πριν από μένα..γύριζε στις αποστολές του και εγώ επέστρεφα πίσω στην Ολλανδία. Τώρα πλησιάζει για μας να είμαστε μαζί για πάντα… .ΤΕΛΙΚΑ !!!
Η πρώτη αγκαλιά μετά από πολύ καιρό.
Καλώς ορίσατε στο σπίτι Chris
Επιτέλους έφτασε εκείνη η μέρα. Iμουν τόσο χαρούμενος και ευγνώμων που ήμουν εκεί και είδα αυτό το ξεχωριστό σπίτι. Ο Θεός να ευλογεί αυτούς που θυσιάστηκαν για τη χώρα μας και να θυμάται πάντα αυτούς που έκαναν την απόλυτη θυσία. Ο Θεός να ευλογεί την Αμερική!