Όταν ήμουν παιδί, ένα από τα αγαπημένα μου παιχνίδια ήταν το The Game of Life.
Αν ήσασταν παιδί στη δεκαετία του '80, πιθανότατα το έπαιζες κι εσύ. Δώσατε στον περιστρεφόμενο στροβιλισμό, οδηγήσατε το μικρό σας πλαστικό αυτοκίνητο και «ζήσατε» ζωή - επιλέγοντας καριέρα ή κολέγιο, παντρεύεστε, κάνετε παιδιά, αγοράζετε ασφάλιση, αναβαθμίζετε το σπίτι σας κ.λπ.
Funταν διασκεδαστικό γιατί σε άφηνε να προσποιηθείς ότι είσαι ενήλικας ενώ ήσουν παιδί. (αυτό που πραγματικά χρειαζόμαστε είναι το παιχνίδι του να είσαι παιδί - θα ανταλλάξω να μου λένε να τρώω τα λαχανικά μου αν δεν χρειάζεται να γράψω αναφορές TPS)
Εδώ είναι κάτι που συνειδητοποίησα πολύ αργότερα - το Game of Life με μπέρδεψε με την πραγματική ζωή.
(ή ακόμα περισσότερο, θα με είχε μπερδέψει αν πίστευα ότι η ζωή έπρεπε να ζήσει έτσι)
Περνάμε τη ζωή με αόρατα σενάρια και περιοριστικές πεποιθήσεις. Αόρατα σενάρια, ένας όρος Έμαθα από τον Ramit Sethi, είναι εκείνες οι πεποιθήσεις που «έχουν προ-γραφτεί από τις κοινωνικές μας αξίες». Οι περιοριστικές πεποιθήσεις, που μοιάζουν να συμβαδίζουν με αόρατα σενάρια, είναι αυτές οι πεποιθήσεις που μας περιορίζουν με κάποιο τρόπο.
Το Game of Life είναι ένα τεράστιο αόρατο σενάριο για το πώς πρέπει να κάνετε στην πραγματική ζωή.
Γι 'αυτό δεν θα αφήσω τα παιδιά μου να παίξουν το παιχνίδι της ζωής.
(Εντάξει τους άφησα να το παίξουν αλλά καταλαβαίνετε την άποψή μου, αλλά όχι χάρη Μονοπώλιο)
Υπάρχουν περισσότερα από δύο μονοπάτια
Στο The Game of Life, υπάρχει μόνο μία σημαντική απόφαση που μπορεί να αλλάξει τη ζωή-να ξεκινήσετε το κολέγιο ή να ξεκινήσετε καριέρα. Ξεκινά στην αρχή και καθορίζει το εισόδημά σας για (πιθανώς) το υπόλοιπο του παιχνιδιού. Υπάρχουν κουτιά "Ανταλλαγή κάρτας μισθού με οποιονδήποτε παίκτη" στα οποία μπορείτε να προσγειωθείτε, αλλά αυτά προστέθηκαν αργότερα για να εξισορροπήσουν το παιχνίδι, δεν υπάρχει αντίστοιχο Real Life.
Αν πάτε στο κολέγιο, είστε φορτωμένοι με 100.000 δολάρια χρέους, αλλά θα μπορούσατε να κάνετε καριέρα με υψηλότερο μισθό. Υπάρχουν 9 καριέρες και μόνο 2 σταδιοδρομίες (γιατρός, λογιστής) απαιτούν πτυχίο κολλεγίου. Ας αγνοήσουμε τους άλλους μηχανικούς του παιχνιδιού (πώς καθορίζονται οι αποδοχές, άλλα οφέλη όπως ο Σύμβουλος Υπολογιστών πληρώνεται 50.000 $ οποτεδήποτε ο κλώστης σταματά μεταξύ των αριθμών ή βγαίνει από την πίστα), αλλά η βασική προϋπόθεση είναι ότι για να αποκτήσετε υψηλότερη πληρωμή πρέπει να πάτε στο Κολλέγιο.
Οι θέσεις εργασίας είναι θέμα προσφοράς και ζήτησης. Εάν έχετε δεξιότητες που απαιτούνται, μπορείτε να έχετε υψηλότερο μισθό. Εάν έχετε δεξιότητες που υπάρχουν σε αφθονία, δεν μπορείτε.
Αγνοεί επίσης πόσο συχνά κάποιος μπορεί να αλλάξει καριέρα ανά πάσα στιγμή. Αυτό που θα αποφασίσετε στην αρχή του παιχνιδιού δεν καθορίζει τη ζωή σας. Μπορείτε πάντα να προσθέσετε στη δεξιότητά σας. Αυτό που θα αποφασίσετε στα είκοσί σας δεν είναι η τύχη σας στη ζωή.
(Παρεμπιπτόντως, υπάρχει ένας χώρος όπου πληρώνετε $ 5.000 για την εαρινή διακοπή αν πάτε στο κολέγιο - αυτό από μόνο του θα αποκλείσει αυτό το παιχνίδι από την πραγματική ζωή!)
Ο στόχος δεν είναι τα χρήματα
Ο στόχος του The Game of Life είναι "Συλλέξτε χρήματα και πλακάκια LIFE και να έχετε το υψηλότερο ποσό δολαρίου στο τέλος του παιχνιδιού."
Λες και η πραγματική ζωή ήταν τόσο απλή!
Τα χρήματα είναι σημαντικά αλλά είναι ο στόχος της ζωής; Αν ρωτούσατε κάποιον φιλόδοξο, πεινασμένο και 20-τα χρήματα φαίνονται όλα πολύ σημαντικά.
Ρωτήστε κάποιον 40 ετών. 50. 80. Έχει δύο παιδιά. Βρήκε συνεργάτη. Έχασε έναν σύντροφο.
Τα χρήματα αποκτούν άλλη σημασία.
Όταν αποφάσιζα τι να σπουδάσω στο κολέγιο, ο νούμερο ένα παράγοντας ήταν οι προοπτικές σταδιοδρομίας αυτού του τομέα. Επέλεξα Επιστήμη Υπολογιστών στο Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon επειδή οι πιθανότητές σας ήταν αρκετά καλές. Καμία ασέβεια σε άλλους τομείς, αλλά το 1998, η επιστήμη των υπολογιστών σε ένα κορυφαίο πανεπιστήμιο ήταν το εισιτήριο γεύματος σας. Με βοήθησε που μου άρεσε να λύνω και να τσακώνω το πρόβλημα, αλλά ο #1 επιτακτικός παράγοντας ήταν τα χρήματα.
Ο Απόφοιτος και εγώ θα μπορούσαμε να πληρωθούμε αυτά τα γλυκά γλυκά χρήματα εκκίνησης!
Καθώς το γράφω σήμερα, στα 35 μου με δύο παιδιά και μετά βίας σε αυτό που θεωρώ «πραγματική ενηλικίωσή» μου, τα χρήματα είναι ένα μέσο για τον σκοπό. Θέλω αρκετά για να στηρίξουμε τη ζωή μας, αλλά τόσα πολλά πράγματα είναι μπροστά από τα χρήματα σε σημασία. Η ανάρτησή μου για Γιατί δουλεύετε; είναι ένα από τα πιο δημοφιλή στον ιστότοπο επειδή είναι μια ερώτηση που όλοι θέλουμε να καταλάβουμε για τον εαυτό μας.
Η ζωή είναι κάτι περισσότερο από δουλειά. Είναι οικογένεια, είναι φίλοι, είναι διακοπές, είναι ελεύθερος χρόνος και τόσες άλλες ώρες που δεν έχουν καταγραφεί στα 40+ της εργασίας.
Ο στόχος του Game of Life μπορεί να είναι να έχει τα περισσότερα χρήματα, αλλά στην πραγματική μου ζωή ο στόχος είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Όταν σκέφτεστε την πιο ευτυχισμένη στιγμή από πέρυσι, τι σκέφτεστε για αυτό; Πιθανότατα δεν βλέπετε ένα στοιχείο γραμμής άμεσης κατάθεσης στον τραπεζικό σας λογαριασμό. 🙂
Η επένδυση δεν είναι τζόγος
Ο μηχανικός του Χρηματιστηρίου είναι καθαρή τρέλα. Στην αρχή οποιασδήποτε στροφής, μπορείτε να αγοράσετε μια μετοχή για $ 50,000. Η μετοχή έχει έναν αριθμό και κάθε φορά που ένας παίκτης γυρίζει αυτόν τον αριθμό, συλλέγετε 10.000 $ από την τράπεζα. Μπορείτε να κατέχετε μόνο μία μετοχή και εάν υπάρξει μια συντριβή στο χρηματιστήριο (κάποιος προσγειωθεί σε αυτήν), χάνετε μία μετοχή.
Συνειδητοποιώ ότι το παιχνίδι της ζωής πρέπει να κάνει κάτι για να προσπαθήσει να συλλάβει αυτήν την ιδέα και το η ιδέα για ταμεία δείκτη και κέρδη 8% σε κάθε στροφή αποφασίζεται ως μη σέξι, αλλά κατευθείαν τζόγος; Και μπορείτε να αγοράσετε μόνο μία μετοχή; Δεν μπορείτε να πουλήσετε τη μετοχή και να λάβετε αφορολόγητα μερίσματα;
Θέλω τα παιδιά μου να μάθουν ότι η επένδυση μοιάζει πολύ τρέλα, ειδικά αν ενεργοποιήσετε το CNBC και πιάσετε έναν κινούμενο Jim Cramer, αλλά είναι αρκετά βαρετό. Επενδύστε τη συνταξιοδότησή σας ή/και τις αποταμιεύσεις σας (δεν χρειάζεστε για 5+ χρόνια) στο χρηματιστήριο μέσω χαμηλού κόστους δείκτη ταμείου, παρακολουθήστε το να μεγαλώνει με την πάροδο του χρόνου (ή περισσότερο σαν να μην το βλέπετε να ανεβαίνει και να πέφτει) και να πουλάτε όταν έρθει η ώρα έρχεται. Zzzzzzz.
Αλλά ο Zzzzzz είναι έξυπνος και είναι καλύτερα να είναι έξυπνος παρά ψυχαγωγικός. 🙂
Παντρεύεται και αγοράζει σπίτι
Υπάρχουν μόνο τέσσερα σημεία που πρέπει να χτυπήσει κάθε παίκτης (τα κόκκινα με σήμα Stop). Αυτοί είναι:
- Επιλογή σταδιοδρομίας
- Παντρεύομαι
- Αγόρασε ένα σπίτι
- Πουλήστε 1ο σπίτι, αγοράστε ένα 2ο
Ορισμένα απαιτούνται σημεία, όπως Career Choice και Get Married, αλλά όλα παίζουν σε αόρατα σενάρια. Θα πρέπει όλοι να κάνουμε μια ενιαία επιλογή σταδιοδρομίας και στη συνέχεια να την αλλάξουμε σε μια κρίση μέσης ζωής (το παιχνίδι έχει χώρο κρίσης στη μέση ζωή !!!). Πρέπει να παντρευτούμε όλοι. Θα πρέπει όλοι να αγοράσουμε ένα σπίτι και μετά να ανταλλάξουμε ένα πιο ακριβό σπίτι.
Το Παιχνίδι της Ζωής δεν είναι σκληρό, απλώς αντικατοπτρίζει τα αόρατα σενάρια της κοινωνίας μας. Εάν είστε στα 30 σας και δεν είστε παντρεμένοι, η κοινωνία το βλέπει με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Αν είστε στα 30 σας και χωρίς παιδιά, η κοινωνία το βλέπει με έναν συγκεκριμένο τρόπο. Ρωτήστε οποιονδήποτε σε αυτή τη θέση και θα δεχτεί πίεση από τους γονείς του.
Είναι σωστό? Όχι. Ο καθένας πρέπει να είναι ελεύθερος να ζει τη δική του ζωή όπως θέλει γιατί είναι η ζωή του!
Αλλά η κοινωνία λέει ότι πρέπει να βρεις δουλειά, να παντρευτείς, αγόρασε ένα σπίτι, και μετά ανταλλάξτε αυτό το σπίτι. Αν όχι, είσαι περίεργος. Or κάτι δεν πάει καλά με εσάς… λέει η κοινωνία.
Λέω ξεχάστε το - ζήστε τη ζωή σας.
Η συνταξιοδότηση είναι στο τέλος
Το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μοιάζει με διασκέδαση. Πηγαίνετε στη δουλειά για 40+ ώρες εβδομάδες, κάντε οικογένεια, αγοράστε όλα τα είδη, πηγαίνετε κάθε είδους διακοπές ή πάρετε μια χρονομεριστική μίσθωση, ανταλλάξτε το σπίτι σας, μπλα μπλα οτιδήποτε. Αυτές είναι όλες οι ιδέες που πιστεύουμε γιατί το λέει η κοινωνία.
Χρειάζεται να έχεις σπίτι; Όχι, αλλά είναι λογικό ανάλογα με την κατάστασή σας.
Χρειάζεται να παντρευτείς; Όχι, αλλά είναι λογικό ανάλογα με την κατάστασή σας.
Εδώ είναι ένα αόρατο σενάριο που νομίζω ότι πρέπει να σπάσει πολύ - εργάζεστε για 40+ χρόνια και μετά συνταξιοδοτείτε. Στο Παιχνίδι της Ζωής, ζεις τη ζωή σου μέχρι να αποσυρθείς. Αυτό είναι το τέλος.
Πολλοί άνθρωποι αναβάλλουν τη ζωή τους μέχρι τη σύνταξη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο έχετε τόσες πολλές κρίσεις στη μέση ζωή-οι άνθρωποι ζουν μια δυστυχισμένη ή ανεκπλήρωτη ζωή και έχουν μια κρίση όπου διορθώνονται υπερβολικά.
Κάποιοι βρίσκουν τόσο πολύ από την ταυτότητά τους στη δουλειά τους ότι μπορεί να υπάρχει ένα σχέση θνησιμότητας και συνταξιοδότησης.
Θέλω τα παιδιά μας να βρουν ικανοποίηση και ευτυχία στη δουλειά τους, αλλά θέλω επίσης να ζήσουν μια ισορροπημένη ζωή. Δεν θέλω να αναβάλλουν την ευτυχία τους λόγω δουλειάς. Δεν θέλω να έχουν κρίσεις μέσης ηλικίας. Και δεν θέλω να πιστεύουν ότι τα πράγματα πρέπει να γίνουν με έναν συγκεκριμένο τρόπο και τα πλαίσια ελέγχου πρέπει να επισημανθούν.
Το πρώτο βήμα είναι να εντοπίσουμε αυτά τα αόρατα σενάρια και τις περιοριστικές πεποιθήσεις στη ζωή και να διασφαλίσουμε ότι δεν θα τα μεταδώσουμε.
Μια τελευταία λέξη… το νόημα αυτής της ανάρτησης δεν είναι να χτυπήσετε το παιχνίδι, είναι απλώς μια τυχερή έκδοση της εταιρείας για ενηλικίωση και προορίζεται για διασκέδαση. Το απόλαυσα, δεν νομίζω ότι με μπέρδεψε, αλλά νιώθω ότι αποτυπώνει πολλά αόρατα σενάρια που δεν χρειαζόμαστε στη ζωή μας. Μερικές φορές η διασκέδαση είναι απλώς διασκέδαση, αλλά θα πρέπει να προσέχουμε τι μεταδίδουμε εν αγνοία μας. 🙂