Λατρεύω τις λίγες εβδομάδες μετά την 1η Ιανουαρίου. Μου αρέσει να το σκέφτομαι ως "ολοκαίνουργιο έτος".
Είναι γεμάτο ελπίδα και αισιοδοξία και τι θα μπορούσε να είναι.
Τι θα καταφέρετε φέτος; Τι θα κοιτάξετε πίσω και θα θαυμάσετε να έχετε κάνει;
Ωστόσο, θα έρθει τη στιγμή που θα απογοητευτείτε. Πώς τα πράγματα δεν πάνε όπως θέλεις. Η αμφιβολία για τον εαυτό θα αρχίσει να μπαίνει.
Maybeσως έχετε έναν στόχο εξοικονόμησης και δεν εξοικονομείτε όσο θέλετε. Maybeσως εργάζεστε σε ένα έργο και νομίζατε ότι θα προχωρούσατε. Maybeσως βλέπετε όλους τους κύριους τροχούς στο Facebook και αναρωτιέστε γιατί η ζωή σας δεν μετράει.
Αυτές οι σκέψεις μπαίνουν στο μυαλό σας και εμποδίζουν την πραγματική δουλειά. Εάν μπορείτε να ελέγξετε τα συναισθήματά σας, μπορείτε να συνεχίσετε να κάνετε τη δουλειά και να κάνετε πραγματική πρόοδο.
Θέλετε να μάθετε ένα κόλπο που χρησιμοποιώ; Αναπολώ το παρελθόν.
Ρωτάω τον εαυτό μου - Πού ήμουν πριν από δέκα χρόνια; Είκοσι χρόνια πριν?
Αυτό το κόλπο λειτουργεί (για μένα) επειδή η καθημερινή, μηνιαία και ετήσια ζωή είναι πολύ δύσκολη. Κάποια τα κερδίζεις, κάποια τα χάνεις.
Νιώθουμε τις απώλειες πιο οδυνηρά από τα κέρδη, οπότε είναι εύκολο να σκεφτούμε ότι υστερούμε.Αρκεί να σκεφτώ και να κάνω μια μακρά άποψη για να δω συνολική πρόοδο για να ξεπεράσω κάθε μέρα την απογοήτευση.
Ας το δούμε αυτό εν δράσει... στο χρονομετρητή του υδρομασάζ!
πρίν 20 χρόνια
Πριν από είκοσι χρόνια ήταν οι αρχές του 1997.
Wasμουν 17. Η ηλικία που δεν συνειδητοποιείς πόσο τυχερός είσαι που δεν έχεις καμία πραγματική ευθύνη αλλά έχεις τόση αγωνία να μεγαλώσεις.
- Wasμουν στο λύκειο και δούλευα περίπου 8-10 ώρες την εβδομάδα σε ένα κινέζικο φαστ φουντ με ελάχιστο μισθό κάτω από το τραπέζι.
- Εξοικονόμησα μερικά δολάρια σε έναν λογαριασμό ταμιευτηρίου.
- Δεν ήμουν ακόμη σίγουρος πού θα πήγαινα σχολείο ακόμα επειδή ήμουν ακόμη κατώτερος.
- Προσπαθούσα να τα πάω καλά σε ορισμένα μαθήματα AP, οπότε δεν χρειάστηκε να πάω σε τόσα μαθήματα κολλεγίου.
- … Και τα πράγματα ήταν υπέροχα.
Wasμουν τυπικός κατώτερος λυκείου και είχα πολύ λίγη ιδέα για το τι θα έκανα τα επόμενα πέντε, δέκα ή ακόμα και είκοσι χρόνια. Η εικασία μου ήταν ότι θα περιλάμβανε υπολογιστές αφού ήταν όλοι μανιασμένοι, αλλά περίμενα ότι θα ήταν σε κάποιο είδος γραφείου. Πιθανώς μια καυτή εκκίνηση ή δύο.
10 ΧΡΟΝΙΑ πριν
Γρήγορα προς τα εμπρός δέκα χρόνια, που είναι δέκα χρόνια από σήμερα, έως τις αρχές του 2007.
Wasμουν 27. Η ηλικία όπου δεν είστε πια ένα μικρό παιδί που προσπαθεί να καταλάβει τα πράγματα αλλά δεν είναι ακόμα αρκετά μεγάλος για να είναι πραγματικά ενήλικος.
- Δούλευα στο Northrop Grumman, κερδίζοντας έναν αξιοσημείωτο μισθό στα μισά των πέντε.
- Εξοικονόμησα το μέγιστο στους 401 (k) και τους Roth IRAs.
- Wasμουν περίπου στα μισά ενός προγράμματος MBA στο Πανεπιστήμιο Johns Hopkins, το οποίο πληρώθηκε από τον Northrop Grumman.
- Wasμουν περίπου ένας χρόνος για να χτίσω την πρώτη μου επιχείρηση, ένα ιστολόγιο προσωπικών οικονομικών που ονομάζεται Bargaineering.
- Έβγαινα με την υπέροχη γυναίκα που αργότερα θα γινόταν γυναίκα μου.
- Είχαμε ένα σπίτι.
- … Και τα πράγματα ήταν υπέροχα.
Σήμερα
Aaaaand, γρήγορα μπροστά στο σήμερα.
Ειμαι 37. Η ηλικία που τελικά νιώθετε ενήλικας και προσπαθείτε να καταλάβετε πώς να μην μπερδέψετε τα παιδιά σας!
- Δουλεύω για τον εαυτό μου.
- Αποθηκεύω το μέγιστο (που μπορούμε) στο σόλο-401 (k).
- Τελείωσα το MBA από το Johns Hopkins.
- Δημιούργησα και βγήκα από την Bargaineering και τώρα επικεντρώνομαι σε αυτό το blog και Πρόγραμμα γεύματος 5 $;
- Είμαι παντρεμένος με την ίδια υπέροχη γυναίκα και έχουμε δύο υπέροχα παιδιά που δοκιμάζουν την υπομονή μου κάθε μέρα.
- Πουλήσαμε αυτό το πρώτο σπίτι και τώρα ζούμε στο σπίτι μας για πάντα.
- … Και τα πράγματα είναι ακόμη μεγάλος.
Δεν υπάρχουν χτυπήματα στην πορεία;
Αυτό που δεν λέγεται είναι τα χτυπήματα στην πορεία.
Είναι πιο δύσκολο να τα θυμηθούμε σε διάστημα 20 ετών (κάτι που είναι καλό!), Αλλά εδώ ήταν μερικά:
- Μπήκα στο Αναζήτηση επιστημονικών ταλέντων της Intel (αυτό που ήταν το Westinghouse Science Talent Search και τώρα είναι η Regeneron Science Talent Search) και δεν επιλέχθηκε ως ημιτελικός. Το δημόσιο σχολείο μου (Ward Melville High School) 495 μαθητών έχει ένα ειδικό πρόγραμμα μετά το σχολείο για το οποίο ονομάζεται West Prep, με επικεφαλής την κα. Μέλανι Κρίγκερ. Οι New York Times μάλιστα έκαναν ένα γράψτε για τους τέσσερις φιναλίστ μας (το περισσότερο στο έθνος) εκείνη τη χρονιά.
- Έκανα αίτηση σε 20 σχολεία και αρχικά έγινα δεκτή σε δύο μόνο - Carnegie Mellon και SUNY Stony Brook (μεγάλωσα 15 λεπτά από το SUNY Stony Brook). Θα έμπαινα στην Κολούμπια από τη λίστα αναμονής ένα μήνα αργότερα.
- Εγώ αποφοίτησε από το κολέγιο τον Δεκέμβριο του 2001, ένα εξάμηνο νωρίτερα, και στο χειριστός αγορά εργασίας για μηχανικούς λογισμικού. (φούσκα dot com έσκασε τον Μάρτιο του 2001)
- Ξεκίνησα ένα μονοετές μεταπτυχιακό πρόγραμμα αντίστροφα, κάνοντας το εαρινό εξάμηνο πριν από το φθινοπωρινό εξάμηνο, το οποίο με έβαλε πίσω από τους συμμαθητές μου-όλοι αυτοί είχαν εργαστεί στη βιομηχανία. Σε μια τάξη, οι συνεργάτες της ομάδας μου παραπονέθηκαν ακόμη και στον καθηγητή ότι έπρεπε να συνεργαστεί μαζί μου!
- Είχα τη χαρά να βιώσω τη φούσκα του dot-com που έσκασε το 2001 και τη συντριβή του σπιτιού το 2008, όλα τα πρώτα 10 χρόνια της ενήλικης ζωής μου.
- Κάθε χρόνο που δούλευα σε μια εταιρεία, δεν είχα ποτέ αύξηση πάνω από 3%. Πριν πείτε ότι το 3% είναι υπέροχο, ήμουν στην αμυντική βιομηχανία και όλο αυτό το διάστημα που ήμασταν σε πολέμους (Ιράκ, Αφγανιστάν).
- Ποτέ δεν ανέβηκα. Σε οποιαδήποτε δουλειά. Πάντα.
- Όταν έφυγα από το Northrop Grumman για άλλη δουλειά, μου υποσχέθηκαν έναν ρόλο, αλλά μου έδωσαν έναν άλλο εντελώς διαφορετικό (αν και για να είμαι δίκαιος, οι άνθρωποι με τους οποίους συνεργάστηκα ήταν υπέροχοι).
- Πριν από τη διαπραγμάτευση, δημιούργησα έναν ιστότοπο που δεν είχε ποτέ έλξη και έκλεισε μετά από λίγο περισσότερο από ένα χρόνο. (ακόμη και ο καταληψίας τομέα που το αγόρασε χρόνια αργότερα, άφησε να λήξει!)
- Το πρώτο σπίτι που αγοράσαμε έχασε 35.000 $ σε αξία σε διάστημα 5 ετών και βάλαμε περίπου 15.000 $ εργασίας. Ωχ.
Υπήρχαν σίγουρα περισσότερα… αλλά μετά από 20 χρόνια εξαφανίζονται παρά το πόσο οδυνηρά μπορεί να ένιωθαν εκείνη την εποχή. Δεν πρόκειται να πω ψέματα, διαβάζοντας αυτή τη λίστα προκάλεσε κάποια συναισθήματα, ειδικά αυτά του λυκείου.
Για να τροποποιήσετε λοιπόν την αρχική πρόταση, όταν κοιτάζετε πίσω, μην προσπαθείτε τόσο πολύ προσπαθώντας να θυμηθείτε τα χαμηλά σημεία. 🙂
Τα χτυπήματα είναι ομαλά στα 30.000 πόδια
Ο Seth Godin μιλά για την ιδέα του α τοπικό μέγ. Η ζωή είναι μια σειρά από τοπικά mins και maxes. Εάν επαναπαυτείτε στις δάφνες σας (τοπικό μέγιστο), δεν θα φτάσετε τις δυνατότητές σας. Εάν κολλήσετε σε μια γούρνα θλίψης (τοπικό λεπτό), μπορείτε να ξεφύγετε από τον έλεγχο. Κοιτώντας πίσω εξομαλύνει τα χτυπήματα.
Υπάρχει ένα ρητό που μου αρέσει πολύ όταν μεγαλώνω παιδιά - «οι μέρες είναι μεγάλες αλλά τα χρόνια είναι μικρά. » Τα καθημερινά πράγματα είναι εξαντλητικά, αλλά κοιτάζετε πίσω σε αυτούς τους μικρούς ανθρώπους και συνειδητοποιείτε πόσο χρόνο περνάτε. Στην ουσία, κοιτάξατε 5 ή 10 χρόνια πίσω. Θυμάστε όταν ήταν μωρά που έτρωγαν, καπνούσαν, κοιμόντουσαν και έκλαιγαν. Τώρα κάνουν ποδήλατα, παίζουν μπάσκετ και κάνουν μαθηματικά επίσης.
Σε μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, η πρόοδος φαίνεται απίστευτη. Σε μια μόνο μέρα, ελπίζετε ότι θα κοιμηθούν το απόγευμα.
Είναι επίσης σημαντικό να μην περιοριστείτε να κοιτάξετε μόνο τα οικονομικά ή τα επαγγελματικά σας επιτεύγματα. Υπάρχουν πράγματα που σχετίζονται με την φυσική κατάσταση που μπορώ να κάνω τώρα που δεν μπορούσα να κάνω πριν από δέκα χρόνια. Αν αισθάνεστε στάσιμο, από καριέρα και σε σχέση με το δολάριο, κοιτάξτε να δείτε τι άλλο έχετε δουλέψει έξω από αυτούς τους δύο πολύ επικεντρωμένους τομείς. Μπορεί να εκπλαγείτε.
Πού ήσουν πριν από δέκα χρόνια; Τι έκανες? Πώς έχουν αλλάξει τα πράγματα από τότε;