Θυμόμαστε έναν πεσμένο στρατιώτη

Αυτή η ανάρτηση δημοσιεύτηκε αρχικά στις 23 Ιουνίου 2009. Τόσοι πολλοί ήρωες αξίζουν να αναγνωριστούν την Ημέρα Μνήμης. Αυτός είναι ο ήρωάς μου.

ΜΗ ημέρα δεν ήταν ο ευκολότερος τρόπος για να ξεκινήσετε μια εβδομάδα.

Η συγγραφή αυτής της ανάρτησης είναι ακόμη πιο δύσκολη.

Σήμερα το πρωί πρόλαβα μια είδηση ​​που έγραφε "Δύο εθνικοί φρουροί του Ιλινόις σκοτώθηκαν στο Αφγανιστάν ».

Αμέσως η καρδιά μου έπεσε.

Έχοντας επιστρέψει με ασφάλεια στο σπίτι από το Ιράκ τον Μάρτιο του 2006, ένιωσα τόσο ευλογημένος που κάθε στρατιώτης από το Πυροβολικό Πεδίου C 2/123rd επέστρεψε στο σπίτι του με ασφάλεια. Μερικοί φόβοι αλλά τίποτα περισσότερο από στενές ιστορίες κλήσεων που μπορείτε να μοιραστείτε με φίλους κάθε τόσο.

Μετά από εννέα χρόνια υπηρεσίας Εθνικής Φρουράς αποσύρθηκα. Είναι δύσκολο να απομακρυνθείς από κάτι που ήταν μέρος της ζωής σου τόσο καιρό, αλλά ήξερα ότι ήταν καιρός. Άλλοι που αναπτύχθηκαν μαζί μου θεώρησαν ότι είχαν περισσότερα να προσφέρουν.

Περισσότερα για θυσίες. Ένας από αυτούς τους στρατιώτες ήταν ο SSG Joshua Melton.

Ο SSG Melton ήταν μόνο ειδικός E-4 όταν ήμασταν στη Βαγδάτη. Γρήγορα ανέβηκε στην τάξη μόλις έφτασε στο σπίτι δείχνοντας την πίστη και την αγάπη του για τη χώρα του.

Δεν χρειάστηκε να γυρίσει πίσω.

Θα μπορούσε να είναι σπίτι με τη γυναίκα του και την κόρη του ενός έτους. Πολλοί από τους φίλους μου που είχαν αναπτυχθεί προηγουμένως δεν χρειάστηκε να πάνε.

Εθελοντίστηκαν.

Θυσίασαν.

Ο SSG Melton έκανε την απόλυτη θυσία.
26 ετών, το όχημα του SSG Melton χτυπήθηκε ενώ βρισκόταν σε αυτοκινητοπομπή στο Αφγανιστάν. Δεν ήταν ο μόνος που σκοτώθηκε εκείνη την ημέρα.

Έμαθα επίσης ότι ένας άλλος σκοτώθηκε και άλλοι δύο στρατιώτες τραυματίστηκαν. συμπεριλαμβανομένου ενός άλλου που αναπτύχθηκε μαζί μου στο Ιράκ. Οδηγήθηκε στη Γερμανία. Προς το παρόν δεν γνωρίζω την έκταση των τραυματισμών του. Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να προσευχηθώ.

Εκσυγχρονίζω: Ο στρατιώτης υπέστη σοβαρά τραύματα, αλλά έχει αναρρώσει πλήρως και είναι ασφαλής στο σπίτι.

Τώρα κάθομαι εδώ και δεν είμαι σίγουρος τι να κάνω. Θέλω να τηλεφωνήσω στην οικογένεια του SSG Melton και να τους πω πόσο λυπάμαι. Να δει τη γυναίκα και την κόρη του και να τους πει ότι ο άντρας/ο μπαμπάς τους είναι ήρωας.

Προς το παρόν θυμάμαι απλώς τις αναμνήσεις που έχω από αυτόν. Για το ιδιόμορφο χιούμορ του. Όλη την ώρα προσπαθούσα πραγματικά να πιστέψω ότι η είδηση ​​είναι σωστή. Αυτό είναι το όνομά του που διάβασα ως το τελευταίο μοιραίο.

Δεν μπορει να ειναι?

Είναι.

Σας αφιερώνω αυτήν την ανάρτηση. Για τη θυσία που κάνατε για μένα και την οικογένειά μου και αυτή τη χώρα που αγαπήσατε.

Δεν ρωτήθηκες? μολις το έκανες. Θα σε θυμούνται πάντα. Θα είσαι πάντα ο ήρωάς μου.

«Όποιος δεν έχει στομάχι σε αυτόν τον αγώνα, ας φύγει. Αλλά εμείς σε αυτό θα θυμόμαστε. Εμείς λίγοι, ευτυχισμένοι λίγοι, εμείς συγκρότημα αδελφών!! Γιατί αυτός που σήμερα χύνει το αίμα του μαζί μου, θα είναι πάντα αδελφός μου ». Αναπαύσου εν ειρήνη αδελφοί μου, δεν ξεχάστηκες. (W.Shakespeare)

Μπορείτε να δείτε περισσότερες φωτογραφίες του Τζος και της οικογένειάς του στο χώρο αφιερωμάτων του εδώ.